Γράφει ο Νίκος Παναγοδημητρόπουλος
Simon Templar, better known as «the Saint»…
a synonym to the word «Player».
Here is a glance into his world…
Original copyrighted books by Leslie Charteris.
Translated in Greek, copyrighted for translation and comments by Nick Panagodimitropoulos.
Ο Simon Templar των βιβλίων του Leslie Charteris δεν έχει καμία σχέση με τον εξευγενισμένο κοσμοπολίτη ήρωα που ενσάρκωσε με επιτυχία ο Roger Moore στην τηλεόραση.
Είναι τοτεμικά αρχέγονος, με μια θηριώδη δύναμη στο γαλανό του βλέμμα που παραλύει τον αντίπαλό του σαν την τίγρη, πριν ακόμη ξεστομίσει το θρυλικό του «ίσως να με έχεις ακουστά, με φωνάζουν και Άγιο…» δίνοντάς του το θρυλικό του επισκεπτήριο που σήμαινε μόνον ένα πράγμα.
Θάνατο…
Μια ματιά πίσω στον κόσμο αληθινών ΑΝΔΡΩΝ, και όχι ευνουχισμένων αρσενικών, και γυναικών με Θηλυκότητα αρκετή να εμπνεύσει σε έναν άνδρα συναισθήματα που θα τον κάνουν να γυρίσει Σύμπαντα ανάποδα για ένα τους χαμόγελο επιδοκιμασίας.
Στην Πραγματικότητα…
όχι στο Facebook.
Δεν μπορείς να είσαι επίδοξος συγγραφέας και επαγγελματίας καθηγητής Αγγλικών και να μην έχεις μεταφράσει τουλάχιστον ένα βιβλίο.
Δεν μπορείς να είσαι Πολεμιστής, επαγγελματίας αλλά και όχι μόνο, και Παίκτης στο Παιχνίδι της Μεγάλης, Ασπρόμαυρης Σκακιέρας και να μην έχεις μελετήσει σε βάθος, από την παιδική σου ακόμη ηλικία, τον Simon Templar, γνωστό και ως «Άγιο»…
ένα σεμινάριο Δύναμης για λίγους.
Τα κείμενα προέρχονται από τον εκπαιδευτικό κύκλο μαθημάτων «Το Παιχνίδι της Δύναμης: Κανόνες και Νόμοι» και το ομώνυμο βιβλίο μου «Η Φλόγα των Μυστών: Το Παιχνίδι της Δύναμης, Κανόνες και Νόμοι».
Τα κείμενα είναι νομικά κατοχυρωμένα και προστατεύονται από τον Νόμο περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας.
Απαγορεύεται ρητώς η ολική ή μερική αναδημοσίευσή τους, χωρίς να αναφέρεται η Πηγή και το όνομα του συγγραφέα.
Στην εφηβεία μου, όταν διαμορφώνεται ο χαρακτήρας του ανθρώπου, καλοκαιρινές διακοπές στο Λουτράκι σήμαιναν ξεφάντωμα όλη μέρα και όλη νύχτα με την παρέα και όταν ήμουν στο σπίτι, καμιά ώρα την ημέρα δηλαδή, και στην παραλία μέχρι να “κατέβουν” οι υπόλοιποι, αχόρταγο διάβασμα με Ιερή Μανία Simon Templar, γνωστού και σαν “Άγιος” (ST. από τα αρχικά του ονόματός του).
Μεταφρασμένος με κάτι παιδικούς τίτλους και παιδικές μεταφράσεις…
διαβάζοντας τα πρωτότυπα, με το πρωτότυπο κείμενο μιας υπέροχης Αγγλικής Γλώσσας κοντά 80 χρόνια πριν, καταλαβαίνει κάποιος πως από εκείνα τα κίτρινα βιβλία της νιότης μας έλειπαν ολόκληρα κομμάτια, εξόχως σημαντικά. Αλλά παιδί ήμουν ακόμη, δεν πείραζε.
Ένας σούπερ ήρωας που πάλευε για το καλό του Κόσμου και του κόσμου, τον λάτρευαν οι γυναίκες και μόλις αποκάλυπτε το όνομά του, οι εχθροί του πάθαιναν από έμφραγμα, μέχρι εγκεφαλικό…
ό,τι έπρεπε για παιδικό πρότυπο, αν θέλεις να μεγαλώσεις σαν ανένταχτος Ήρωας μέσα σε μια Κοινωνία υπάκουων υπηκόων.
Ποιος να φανταζόταν πως 30 χρόνια αργότερα, τα βιβλία αυτά θα γινόντουσαν ένα ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ εργαλείο της δουλειάς μου σαν Εκπαιδευτής σε κάποιους “ιδιαίτερους” Τομείς της Γνώσης.
Στον ίδιο τόπο, με έναν άλλο εαυτό του Εαυτού μου…
Αν θα μπορούσα να στείλω ένα Μήνυμα πίσω στον Χρόνο, σε εκείνο τον μικρό Νικόλα, θα του έγραφα σαν Νίκος-Λύκος, με την ίδια Αγνότητα στην Ψυχή, αλλά με το βάρος της Γνώσης από τα καψίματα στην γούνα, να έχει φορέσει το προσωπείο της κυνικότητας στο πρόσωπό μου/του:
“Υπάρχει μια παλιά παροιμία στην Ελλάδα που λέει πως τα καψίματα στην γούνα του είναι ένας σπουδαίος δάσκαλος για έναν λύκο, για αυτό και ο Λύκος, ακριβώς όπως και ο Άγιος, δεν φοβάται να παίξει με την Φωτιά.
Και ένας λύκος δεν ξεχνά ΠΟΤΕ κάθε είδους αγγίγματος στην γούνα του.
Είτε ένα χαστούκι, είτε ένα χάδι.
Πόσο μάλλον ο Λύκος…”
Το μυστικό της επιτυχίας του Leslie Charteris, του συγγραφέα του πασίγνωστου “Άγιου” είναι απλό, το ίδιο όπως κάθε Μεγάλου Δημιουργού που δεν αρκεί να έχει το Χάρισμα του Λόγου και της Γραφής για να μείνει αθάνατος.
Δεν φαντασιωνόταν αυτά που έγραφε…
περιέγραφε αυτά που ζούσε.
Πίσω από την πένα του “φλώρου” γραφιά, κρυβόταν ένας Παίκτης ΑΡΧΕΓΟΝΗΣ Δύναμης.
Και όπως όλοι οι Μεγάλοι Παίκτες της Μεγάλης, Ασπρόμαυρης Σκακιέρας, το Έργο του είναι πέρα από Τόπο και Χρόνο.
Για να καθοδηγεί Ε-μάς τους επόμενους να φτιάξουμε τον δικό ΜΑΣ Δρόμο…
για να καθοδηγήσουμε Ε-σάς τους επόμενους.
Ας πάρουμε μια μικρή “γεύση” Δύναμης…
“I am not afraid to play with fire, Simon. You see, in ancient Greece, the Greek heroes were baptized through the flames in order to be reborn into gods. You know very well yourself, that it is the name of your enemies that empowers your Name. So, even if my enemies burn me down to ashes, I will rise like a Phoenix.
And you know damn well, what this totem means for a Player…”
Nick Panagodimitropoulos, “Lessons I took from the Saint”
* * * * *
Τίποτα, ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα, στην Ζωή, δεν γίνεται τυχαία.
ΤΑ ΠΑΝΤΑ έχουν κάποιο Σκοπό, ακόμη και το μικρότερο γεγονός στην ζωή κάποιου είναι κομμάτι ενός ευρύτερου Σχεδίου.
Αν κάποιος μπορέσει να “συλλάβει” αυτό το Σχέδιο και προσαρμοστεί, όχι αφεθεί, στην ροή Του, θα έχει καταφέρει κάτι πολύ, ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ, σημαντικό.
Να κάνει την Μοίρα του, Πεπρωμένο…
Τίποτα δεν συμβαίνει στην Ζωή κάθε ανθρώπου τυχαία…
κάθε συνάντηση του καθενός με τον καθένα είναι Μοιραία.
Και ίσως και μοιραία…
Αρκεί να μπορούμε να έχουμε συνείδηση του κάθε μαθήματος που μας επιφυλάσσει η Μοίρα με την μορφή αυτής της Συνάντησης.
© Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος
από το βιβλίο “Η Φλόγα των Μυστών: Το Παιχνίδι της Δύναμης, Κανόνες και Νόμοι” και το κεφάλαιο “Πεπρωμένο”.
“You don’t need to warn me Simon, I am old and mature enough to know when a girl is trying to seduce me by fooling me, I am not a fool, at least not any more.
But I like swimming in deep waters, that’s how the major Players train themselves.”
Nick Panagodimitropoulos, “Lessons I took from the Saint”
* * * * *
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πρόκληση για έναν άνδρα-κυνηγό, από την προσπάθεια κατάκτησης μιας όμορφης γυναίκας με υψηλό δείκτη νοημοσύνης.
Γιατί δεν ξέρει αν πρέπει να την αντιμετωπίσει σαν μια όμορφη γυναίκα, ή σαν μια έξυπνη γυναίκα…
Ένας άντρας νομίζει πως αυτός επιλέγει την γυναίκα που θα φλερτάρει, στην πραγματικότητα όμως ένας άντρας δεν πολιορκεί σχεδόν ποτέ μια γυναίκα που δεν θα του δώσει το δικαίωμα να την φλερτάρει, φλερτάροντάς τον επιθετικά με τρόπο παθητικό.
Κάποιες φορές, όταν το Παιχνίδι γίνεται μεταξύ δυνατών Παικτών, οι ρόλοι Θηράματος και Κυνηγού εναλλάσσονται…
μόνο που δεν το γνωρίζουν πάντα ΚΑΙ οι δύο.
Μία γυναίκα μπορεί να σου αλλάξει την ζωή.
Το πώς, εξαρτάται από το αν είναι η σωστή γυναίκα…
ή μία ακόμη λάθος γυναίκα.
Ο Άνδρας ο σωστός μπορεί να κάνει τα πάντα για μια γυναίκα…
ο Άνδρας ο έξυπνος, τα κάνει για την ΣΩΣΤΗ γυναίκα.
© Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος
από το βιβλίο “Η Φλόγα των Μυστών: Το Παιχνίδι της Δύναμης, Κανόνες και Νόμοι” και το κεφάλαιο “Το Ιερό Θηλυκό”.
ένα σεμινάριο Δύναμης για λίγους.
«Come on, Simon. Of course I know that I should never write the names of my enemies on the sand, if I want to be a Player.
I came here only to have a break from the Good Fight and clear my mind by the sea, in order to be able to see clearly who the enemy and who the ally in the Great Game of Power is…»
Nick Panagodimitropoulos, “Lessons I took from the Saint”
* * * * *
Οι περισσότεροι άνθρωποι «κρεμάνε» δοκιμασμένες φιλίες-σχέσεις-συνεργασίες για να δοκιμάσουν την εμπειρία του Καινούριου και μόλις «κρεμαστούν» από Αυτό επιστρέφουν στην ασφάλεια του Δοκιμασμένου θεωρώντας αυτονόητη την Συγχώρεση, πολλές φορές χωρίς καν να Την ζητήσουν, μην σκεπτόμενοι καν πως ένας Παίκτης δεν πέφτει ΠΟΤΕ θύμα.
Για να λάβει Συγχώρεση ένας άνθρωπος που έχει σφάλει, πρέπει να ζητήσει Συγγνώμη…
και η Συγγνώμη ισχύει ΜΟΝΟΝ όταν συνοδεύεται από ΑΛΗΘΙΝΗ Μετάνοια.
Αλλιώς η άσχημη πράξη μένει ασυγχώρητη από το Σύμπαν, ακόμη και αν το θύμα της έχει συγχωρέσει τον θύτη.
Για κάθε τι ασυγχώρητο, έρχεται κάποια στιγμή ένα Συμπαντικό Μάθημα που θα μείνει αξέχαστο στον θύτη, έτσι ώστε να μάθει καλά και τον ρόλο του θύματος.
Και τότε μετανιώνει για τα καλά για ό,τι άσχημο έπραξε…
Όχι τυχαία η Κρεμάλα είναι το σύμβολο της Προδοσίας.
Και από την στιγμή που η Θηλιά σφιχτεί στον λαιμό του…
ο προδότης μένει κρεμασμένος, «ξεκρέμαστος», στον αέρα.
Δύο κατηγορίες ανθρώπων δεν πρέπει να ξεχνάς ΠΟΤΕ στην ζωή σου…
αυτούς που σε βοήθησαν για να σηκωθείς και αυτούς που σε έσπρωξαν για να πέσεις.
Και τις δύο για τον ίδιο λόγο…
© Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος
από το βιβλίο “Η Φλόγα των Μυστών: Το Παιχνίδι της Δύναμης, Κανόνες και Νόμοι” και το κεφάλαιο “Προδοσία“.
«What do you mean Simon by saying that Greece is similar to New York?
New York is ruled by the syndicates and the Five Families of the Mafia who play the strings of corrupted politicians…»
Nick Panagodimitropoulos, “Lessons I took from the Saint”
* * * * *
Τα λόγια σε ένα έργο, το σενάριο, μένουν ίδια, οι ηθοποιοί αλλάζουν. Αυτό που θα πρέπει να εντοπίσει ένας ερευνητής που «τριγυρνά» στο Παρασκήνιο δεν είναι το ΠΟΙΟΣ λέει κάτι, αλλά ΠΟΙΟΣ το γράφει.
Αν κάνετε μια βόλτα στην σύγχρονη μαγικοπολιτική, συγγνώμη, πολιτική σκηνή ήθελα να γράψω, σκηνή και εστιάσετε στις ομιλίες των πολιτικών προσώπων που δεσμεύουν την Ενέργεια της Προσοχής μας, θα δείτε τί ακριβώς εννοώ.
Οι «θεωρίες συνωμοσίας» λένε ότι ΚΑΘΕ πολιτικός αποτελεί την αιχμή του δόρατος μιας ολόκληρης ομάδας ανθρώπων που τον ελέγχουν. Ποιος ξέρει… προσωπικά αποφεύγω να πιστεύω σε θεωρίες συνωμοσίας.
Εκτός αν υπάρχουν στοιχεία…
Αυτό άλλωστε δείχνει και η Ιστορία, με τους πάμπολλους «απαγχονισμούς» (κοινώς «κρεμάλα»), μια ιδιαίτερη τιμωρία για όσους μιλούν πολύ, ή προδίδουν μυστικά των αφεντικών τους.
Το σκοινί που τους κρεμάει είναι το ίδιο που αποτελούσε το «νήμα ελέγχου» τους…
για αυτό και οι Ελεύθεροι Άνθρωποι δεν έχουν ΠΟΤΕ αφεντικά.
Αν θέλουν να γίνουν Παίκτες…
Οι ηθοποιοί αλλάζουν, τα λόγια ενός ρόλου μένουν τα ίδια. Οπότε αν θέλουμε να εντοπίσουμε το Παρασκήνιο, θα πρέπει να ανατρέξουμε όχι στους εκφωνητές των λόγων, αλλά στους συγγραφείς τους.
Όπως άλλωστε σε ένα «Θέατρο Σκιών» ( ο γνωστός, και ταιριαστός «Καραγκιόζης»), μας ενδιαφέρει το πόσο καλός είναι ο «Καραγκιοζοπαίκτης», ο χειριστής των μαριονέτων, και όχι οι άβουλες μαριονέτες που κινούνται κατά το δοκούν του χειριστή τους.
Γιατί οι μαριονέτες, όπως άλλωστε γνωρίζουν πολύ καλά και οι ίδιες (για αυτό και βγάζουν όλα τα complex τους στον «λαουτζίκο» όπως τον αποκαλούν, για όσο διάστημα έχουν την ψευδαίσθηση της Δύναμης)…
είναι στο Μεγάλο Παιχνίδι εντελώς ασήμαντες.
© Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος
από το βιβλίο “Η Φλόγα των Μυστών: Το Παιχνίδι της Δύναμης, Κανόνες και Νόμοι”.
©2004-2024 Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος
Σύμβουλος Επιχειρήσεων – Συγγραφέας
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 13 Οκτωβρίου του 1972. Είναι Σύμβουλος Επιχειρήσεων, Ειδικός Εφαρμογών Πληροφορικής, καθηγητής Ξένων Γλωσσών και Εκπαιδευτής σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς της Γνώσης.
Δείτε εδώ ένα σύντομο βιογραφικό του.
Όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο είναι νομικά κατοχυρωμένα και προστατεύονται από τον Νόμο περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας.
Απαγορεύεται ρητώς η ολική ή μερική αναδημοσίευσή τους, χωρίς να αναφέρεται η Πηγή και το όνομα του συγγραφέα.