Γράφει ο Νίκος Παναγοδημητρόπουλος
Να ξημερώσει ο Θεός τη μέρα
Θυμάμαι πιτσιρικάς την γιαγιά μου να λέει «κάτσε αγόρι μου να ξημερώσει πρώτα ο Θεός τη μέρα», όταν της έλεγα τις δουλειές που ήθελα να κάνω την επόμενη μέρα.
«Να ξημερώσει ο Θεός την ημέρα…»
Μου έχει κολλήσει αυτή η φράση. Κάθε ημέρα που ξημερώνει για ένα θνητό πλάσμα όπως εμείς, είναι ένα μεγάλο Δώρο του Θεού, του Σύμπαντος, της Δύναμης τέλος πάντων που πιστεύει ο καθένας σαν Ύψιστη και Διοικούσα Αρχή.
Ναι μεν είμαστε θνητοί, αλλά δυστυχώς το έχουμε ξεχάσει…
ξεχνώντας παράλληλα και το ότι κάποια στιγμή θα έλθει η Συντέλεια του Κόσμου. Του προσωπικού μας κόσμου φυσικά, καλώς ή κακώς, κανείς από εμάς δεν είναι τόσο σημαντικός, ώστε με τον δικό του θάνατο να σβήσει και ο Κόσμος ολάκερος.
Αφήνουμε τον Χρόνο να κυλά μέσα από τα χέρια μας, αφήνουμε άπειρα απωθημένα να «στοιχειώνουν» την Ύπαρξή μας, πράγματα που αφήνουμε για ένα αβέβαιο «Αύριο»…
λες και έχουμε κάνει κάποιο συμβόλαιο με τον Θεό πως αυτό το Αύριο θα ξημερώσει σίγουρα για μας.
Ο Χρόνος είναι ένα Σύνολο από Στιγμές…
κυνηγώντας τον Χρόνο, πρόσεξε μην χάσεις την Στιγμή.
Διότι ΚΑΘΕ Στιγμή αν βιωθεί με τον ΣΩΣΤΟ τρόπο…
διαρκεί αιώνια.
Το Δώρο μιας Νέας Ημέρας
Το Δώρο μιας Νέας Ημέρας είναι ανεκτίμητο και ποτέ δεδομένο. Κάθε Ημέρα ξαναγεννιόμαστε όπως ο Ήλιος, κάθε Ημέρα είναι μια γενέθλια ημέρα. Το «Καλημέρα» είναι το «Χρόνια Πολλά» στην Πράξη.
Κάθε Ημέρα, μια νέα Ευκαιρία δίνεται στον καθένα μας να γίνουμε αυτοί που σαν παιδιά ονειρευόμασταν πως θα γινόμασταν.
Ας Την αξιοποιήσουμε, ας Της δώσουμε Αξία, με πράξεις…
ΚΑΘΕ ημέρα που ξημερώνει είναι ένα Δώρο και το πολυτιμότερο Δώρο δεν είναι αυτό που βάζουμε πίσω από βιτρίνες να το καμαρώνουμε, είναι αυτό που με την χρήση του κάνουμε την ζωή μας εύκολη, όμορφη και χαρούμενη. Πόσο μάλλον στην περίοδο της «Κρίσης» και της ένδειας που ζούμε, Κρίσης και φτώχειας όχι τόσο οικονομικής, μα, κυρίως, συναισθηματικής, ηθικής και αξιακής.
Ο Θεός θα ξημερώσει την Ημέρα…
το αν θα είναι «άλλη μια μέρα», ή «μια μέρα αξέχαστη», εξαρτάται από το τι θα κάνεις ΕΣΥ.
Όπως και να έχει όμως, ένας Νέος Εαυτός γεννιέται κάθε ημέρα και το «Καλημέρα» είναι οι ωδίνες του τοκετού.
Ο Ύπνος είναι ένας μικρός Θάνατος και το «Καλημέρα» όταν ξυπνώντας το πρωί ανοίγεις τα μάτια σου, σημαίνει «Καλώς ήλθες στην Ζωή».
Μια Νέα Ευκαιρία για τον καθένα μας ξημερώνει…
ας μην Την αφήσουμε να πάει χαμένη.
Γιατί ίσως να είναι και η τελευταία…
Ξεκινάμε να ζούμε, την στιγμή που συνειδητοποιούμε πως κάποια στιγμή θα πεθάνουμε…
Φέρνουμε το Αύριο, Σήμερα…
Διαβάστε επίσης:
1. Ο Χρόνος και η Στιγμή.
2. Ανάδυση στην Αλήθεια.
©2004-2023 Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος
Σύμβουλος Επιχειρήσεων – Συγγραφέας
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 13 Οκτωβρίου του 1972. Είναι Σύμβουλος Επιχειρήσεων, Ειδικός Εφαρμογών Πληροφορικής, καθηγητής Ξένων Γλωσσών και Εκπαιδευτής σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς της Γνώσης.
Δείτε εδώ ένα σύντομο βιογραφικό του.
Όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο είναι νομικά κατοχυρωμένα και προστατεύονται από τον Νόμο περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας.
Απαγορεύεται ρητώς η ολική ή μερική αναδημοσίευσή τους, χωρίς να αναφέρεται η Πηγή και το όνομα του συγγραφέα.