Γιώργης

Γράφει ο Νίκος Παναγοδημητρόπουλος

Η “Νύχτα” λένε πως κρύβει μυστικά.
Ίσως…
με την έννοια ότι την νύχτα φανερώνεται πιο εύκολα η αλήθεια.
Βλέπετε, υποσυνείδητα ο άνθρωπος τη νύχτα μιλάει πιο ελεύθερα στον άλλον γιατί δεν φοβάται να είναι ο εαυτός του…
το σκοτάδι κρύβει την έκφραση του προσώπου του.
Και τα δάκρυα του καημού του….

Η δουλειά μου είναι κυρίως τη νύχτα…
και εννοείται πως ο κύκλος γνωριμιών μου επεκτείνεται σε πολλές και εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους κατηγορίες ανθρώπων, όλες με ένα κοινό χαρακτηριστικό…
μας ενώνει ένας Κόσμος Αόρατος στους πολλούς, ένας Κόσμος που η θαλπωρή των κλινοσκεπασμάτων κρύβει από τον “άμαχο” πληθυσμό του ωραρίου 09.00 – 17.00.

Σήμερα με πήρε τηλέφωνο ο Γρηγόρης και μου είπε πως ένα μήνα πριν “έφυγε” ο Γιώργος με το ΤΑΧΙ.
Φίλος του Γρηγόρη του αστυνομικού που κάναμε μαζί βάρδιες σε κάποιο “ευαίσθητο” φυλάκιο στο κέντρο του Κολωνακίου, γνωριστήκαμε με τον Γιώργο και περάσαμε πολλά “νυχτέρια” οι τρεις μας παρέα.
Μιλούσαμε για Ποίηση, για εξωγήινους, για την ομάδα Έψιλον, για την Κούφια Γη, για την Μαγεία των Πόλεων, για Λογοτεχνία, για το Φανταστικό, για οτιδήποτε μιλάνε δύο Αναζητητές.
Μιλώντας για Ονειρόκοσμους το πνεύμα μας ήταν Αλλού, ενώ το σώμα ήταν στα “κόκκινα” μην τυχόν φάμε καμιά ρουκέτα ή καμιά 7,62mm από το Καλάσνικοφ κάποιου ψυχάκια εγκληματία.
Να μιλάς για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και το αλεξίσφαιρο γιλέκο να μην σε αφήνει να αναπνεύσεις ελεύθερος…
Μιλούσαμε για τον Δημήτρη τον Λιαντίνη με μουσική υπόκρουση τον ασύρματο της Άμεσης Δράσης από την μία και τον ασύρματο του ραδιοταξί από την άλλη.
Αναμετάδοση από το Μέτωπο ενός “Αόρατου”, για τους πολλούς, Πολέμου…

Στην ηλικία μου ακριβώς ο Γιώργης, η Κρίση του τσάκισε την καρδιά και άφησε πίσω έναν γιο να κλαίει για έναν πατέρα που δεν θα ξαναδεί και κάποιους φίλους που τον ξεχώρισαν για την ΥΠΕΡΟΧΗ του καρδιά…
αυτή που στο τέλος τον πρόδωσε.
Μια και έξω…
όπως “φεύγει” ένας Άντρας.
Πολύ ύπουλο πράγμα αυτή η “Καρδιά”…
σου την φέρνει εκεί που δεν το περιμένεις.

στον Σείριο υπάρχουνε παιδιά

Γεια σου ρε Γιώργη…
και αν ρε μάγκα υπάρχει εκείνος ο Σείριος, ποιος ξέρει, μπορεί να μας χαζεύεις από εκεί πάνω.
Άλλωστε…
στον Σείριο υπάρχουνε παιδιά …
ποτέ δεν βάλαν έγνοια στην καρδιά.
Καλή αντάμωση φίλε…

Και για τους υπόλοιπους που με διαβάζετε…
Κανένας μας δεν έχει κάνει συμβόλαιο με τον Θεό ότι θα ξημερωθεί και αύριο.
Μην αφήνετε ΠΟΤΕ εκκρεμότητες με τους ανθρώπους που αγαπάτε…
ΠΟΤΕ δεν ξέρετε αν δεν τους έχετε δει ΗΔΗ για τελευταία φορά.

Διαβάστε επίσης:
1. Να ξημερώσει ο Θεός τη μέρα.
2. Τα δύο πρόσωπα του Ιανού: «Ηγέτης» και «Δάσκαλος».

©2004-2024 Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος
Σύμβουλος Επιχειρήσεων – Συγγραφέας

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 13 Οκτωβρίου του 1972. Είναι Σύμβουλος Επιχειρήσεων, Ειδικός Εφαρμογών Πληροφορικής, καθηγητής Ξένων Γλωσσών και Εκπαιδευτής σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς της Γνώσης.
Δείτε εδώ ένα σύντομο βιογραφικό του.

Όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο είναι νομικά κατοχυρωμένα και προστατεύονται από τον Νόμο περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας.
Απαγορεύεται ρητώς η ολική ή μερική αναδημοσίευσή τους, χωρίς να αναφέρεται η Πηγή και το όνομα του συγγραφέα.