Μαθήματα…
Μαθήματα ζωής από έναν σκύλο …
Επιστρέφω στο σπίτι μου και ανεβαίνω στην ταράτσα να χαλαρώσω και να διαβάσω ένα βιβλίο, έτσι, ένα μισαωράκι πριν πέσει το σκοτάδι για να αποφορτιστώ και να κατέβω στο γραφείο μου έπειτα να δουλέψω.
Σε μια πολυκατοικία απέναντι, βλέπω ένα πιτσιρίκι να είναι στο μπαλκόνι και να χαιρετάει τον σκύλο μου, τον κ. Αχιλλέα. Το χαιρετάω και εγώ, βγαίνει ο πατέρας του με χαιρετάει και αυτός, δεν έχουμε συστηθεί ποτέ, χαιρετιόμαστε έτσι.
Μπαίνουν μέσα στο παιδικό δωμάτιο και τους βλέπω να φτιάχνουν την σχολική τσάντα για αύριο, πρώτη μέρα στο σχολείο. Θυμάμαι το παλικάρι όταν είχε πρωτοέλθει στο διαμέρισμα, 7-8 χρόνια πριν, να χτυπάει με τις ώρες έναν σάκο πυγμαχίας που είχε κρεμασμένο από το ταβάνι.
Στο ίδιο αυτό δωμάτιο…
Αχιλλέας
Γυρίζω και κοιτάζω τον σκύλο μου…
έχει έλθει στην καρέκλα που έχω απλωθεί και θέλει τα χάδια του, όλο και πιο συχνά πια. Βλέπετε, πλησιάζει την ηλικία των δέκα ετών (ανθρώπινων, γήινων, στον σκυλίσιο κόσμο του είναι κοντά εβδομήντα) και έχει τις ανασφάλειές του.
Βλέπω το κάποτε τεράστιο λυκόσκυλο, τώρα απλά μεγαλόσωμο, να γουργουρίζει στο χάδι του στην πλάτη και αναπολώ:
“Πότε ήσουν μια μικρή μπάλα ρε Αχιλλέα, πότε έφτασες τώρα παππούλης; Σε θυμάμαι 2 μηνών που ήλθες στο σπίτι, πότε πήγες 10 χρονών;”
“Τι να σου πω ρε Νικόλα”, μου απαντάει στην κοινή μας γλώσσα, “και εγώ αναρωτιέμαι πότε ήσουν 36 χρονών, πότε έφτασες 46. Τέτοια ώρα λίγα χρόνια πριν ήθελα παρέα στην ταράτσα και εσύ χτυπιόσουν στο dojo στο υπόγειο, πάλι καλά τώρα που δεν έχεις τις αντοχές που είχες και ανεβαίνεις να μου κάνεις και λίγη παρέα.”
Μου έκοψε την διάθεση για περαιτέρω κουβέντα και συνέχισα το βιβλίο μου, ξαπλωμένος στην πολυθρόνα μου, με την υγρασία από την χθεσινή βροχή να μου θυμίζει στο κορμί τα παλιά χτυπήματα.
Ο Αχιλλέας ξάπλωσε στην γωνιά του, μα θα έπαιρνα όρκο πως τον είδα να χαμογελάει σαρδόνια, ξέρετε, λυκίσια…
Υ.Γ. Θυμίστε μου κάποια στιγμή να σας μιλήσω για την μυστική αποστολή των σκύλων στον κόσμο μας.
Είναι υπέροχη…
Τρίτη και 13 Απριλίου…
Αυτό το κείμενο έγραψα στο Facebook στις 9 Σεπτεμβρίου 2018…
ακόμη τότε ο Αχιλλέας μπορούσε να ανεβαίνει στην ταράτσα.
Από σήμερα ο υπέργηρος πια Αχιλλέας, 12,5 γήινων και ανθρώπινων ετών, δεν θα είναι πια στο πλάι μου στους μαγικούς δρόμους του Κολωνού, έπειτα από αδιάλειπτη παρουσία 12 ολόκληρων χρόνων…
δεν θα περιπολούμε για εγκληματίες στην πλατεία του Αγίου Νικολάου και τον Λόφο του Κολωνού…
δεν θα ψάχνουμε πια Μυστικές Πύλες για Αλλού…
δεν θα ακούμε τον Πλάτωνα να ορκίζεται “μα τον Κύνα” στα μαγικά στενάκια της γειτονιάς μου.
Έπρεπε να τον “κοιμίσουμε”…
τα πόδια του πια δεν άντεχαν να σηκώνουν την άλλοτε αγέρωχη κορμοστασιά του…
τα μάτια του δεν έβλεπαν πια καλά ούτε το δικό μου βλέμμα που προσπαθούσε να του δώσει δύναμη…
τα αυτιά του δεν άκουγαν πια ούτε τις καμπάνες της Εκκλησίας που κάποτε τον έκαναν να αλυχτά σαν λύκος.
Ημέρα Τρίτη, ημέρα του Άρη, ήλθες σε αυτόν τον Κόσμο, ημέρα Τρίτη έφυγες.
Καθαρόαιμος Πολεμιστής…
Μαθήματα ζωής από έναν σκύλο …
Σας χρωστάω λίγα λόγια για την μυστική αποστολή των σκύλων στον κόσμο μας…
ήλθε η ώρα να σας τα πω.
Αποστολή του ΕΝΟΣ Φοίβου Κύνα που ενσαρκώνεται σαν ΜΥΡΙΑΔΕΣ Διονυσιακές τετράποδες φιγούρες από ένα ΕΝΙΑΙΟ GESTALT στο δικό μας Χωροχρονικό Συνεχές, της δικής μας “Πραγματικότητας”, είναι να διδάξει την Ανθρωπότητα να είμαστε καλύτεροι άνθρωποι...
Στον Αχιλλέα τον Β’ (ο πρώτος “έφυγε” 10 ετών, αλλά μετά κατάλαβα πως ήταν ο ίδιος Αχιλλέας).
4 Νοεμβρίου 2008 – 13 Απριλίου 2021
Ημέρα Τρίτη του Άρη…
Διαβάστε επίσης:
1. Τα Τοτέμ της Δύναμης.
©2004-2024 Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος
Σύμβουλος Επιχειρήσεων – Συγγραφέας
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 13 Οκτωβρίου του 1972. Είναι Σύμβουλος Επιχειρήσεων, Ειδικός Εφαρμογών Πληροφορικής, καθηγητής Ξένων Γλωσσών και Εκπαιδευτής σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς της Γνώσης.
Δείτε εδώ ένα σύντομο βιογραφικό του.
Όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο είναι νομικά κατοχυρωμένα και προστατεύονται από τον Νόμο περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας.
Απαγορεύεται ρητώς η ολική ή μερική αναδημοσίευσή τους, χωρίς να αναφέρεται η Πηγή και το όνομα του συγγραφέα.