Γράφει ο Νίκος Παναγοδημητρόπουλος
Ο Κολωνός της Κρίσης
Το πρωί ξεκίνησα πριν βγω για τις δουλειές μου να πάω στον Φούρνο να πάρω ψωμί. Παλαιότερα ήταν δίπλα στο σπίτι μου, αλλά έκλεισε και τώρα πηγαίνω σε έναν άλλο λίγα τετράγωνα πιο πέρα, οπότε είναι μια καλή ευκαιρία να βολτάρω στην γειτονιά μου που λατρεύω, τον Κολωνό.
Ο Κολωνός της Κρίσης…
Στην γωνία δίπλα στο σπίτι μου μέχρι την Κρίση του 2010 στεκόταν ένα περίπτερο που το θυμάμαι από μωρό παιδί…
όταν έκλεισε, έστειλε ο Δήμος συνεργείο και το ξήλωσε.
Λίγα πλακάκια πεζοδρομίου διαφορετικού χρώματος από τα διπλανά τους στέκονται σαν μπάλωμα να μας θυμίζει το περίπτερο που μέσα σε 40 χρόνια είχε αλλάξει 3 μόνο ιδιοκτήτες και είχε σπουδάσει καμιά δεκαριά παιδιά…
γειτονόπουλα που από τις σοκοφρέτες και τα τσιγάρα που ψωνίζαμε από τους πατεράδες τους, έγιναν δικηγόροι και γιατροί.
Πέρασα από την γωνία που είχε το Φαρμακείο ο Κωστής…
πάντα χαμογελαστός να λέει “καλημέρα και αχρείαστος να ‘μαι” στον περαστικό μπροστά από το μαγαζί του, εκεί που εδώ και 3 χρόνια ένα “ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ” κρέμεται στην σπασμένη τζαμαρία.
Περνάω απέναντι στον δρόμο, εκεί που το άδειο μαγαζί με τα τρία τέσσερα “ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ” στην τζαμαρία στέκεται δίπλα στην ξεθωριασμένη πινακίδα “Ζαχαροπλαστείο”. Πω πω ρε φίλε, είχε ένα προφιτερόλ απίστευτο, δύο χρόνια που έκλεισε το μαγαζί, δεν έχω βρει αλλού τέτοιο.
Δίπλα του ακριβώς ένα άλλο μαγαζάκι, άδειο και αυτό, με το, τι άλλο, “ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ” στο τζάμι του. Θυμάμαι το 2011 ένα νιόπαντρο ζευγάρι το είχε ανοίξει, το κράτησε κανά χρόνο και μετά δεν άντεξαν, το έκλεισαν. Θυμάμαι που μου έλεγε ο Θανάσης, το παιδί που το είχε, όταν το άνοιξε “άσε Νικόλα, είμαστε τυχεροί που βρήκαμε τέτοιο κελεπούρι χαμηλό ενοίκιο δίπλα στο ΜΕΤΡΟ “Σεπόλια”, τόσες καινούριες πολυκατοικίες, θα έλθουν οικογένειες, θα έχουμε αγοραστικό κοινό”.
Βέβαια οι πολυκατοικίες γέμισαν άδεια διαμερίσματα, τα “ΠΩΛΕΙΤΑΙ” και τα “ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ” είναι το ένα κολλημένο πάνω απ’ το άλλο, με την Αγορά Ακινήτων να έχει πεθάνει και μαζί της να έχει πεθάνει ένας ολόκληρος κόσμος τεχνιτών που ζούσε από αυτήν.
Ο Κολωνός της Κρίσης…
Δίχως όραμα
Επιστρέφω από τον Φούρνο μέσα στην μαύρη κατάθλιψη από την “γκρίζα” γειτονιά και φτιάχνω έναν καφέ να μπω πριν φύγω στα γρήγορα στον Διαδικτυακό Κόσμο να ενημερωθώ. Παράλληλα ανοίγω την τηλεόραση να δω καμιά είδηση.
Ένας φλώρος πολιτικάντης μιλάει για το Όραμα του κόμματός του…
κόμμα που φιλοδοξεί να φέρει την Αλλαγή από μια κατάσταση στην οποία ο ίδιος είναι υπεύθυνος.
Κοιτάζω την οθόνη με ανοικτό το στόμα από το απύθμενο θράσος και θέλω να ουρλιάξω:
ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ ΚΑ@@@ΛΗ;;;; ΓΙΑ ΠΟΣΟ ΜΑ@@ΚΑ ΜΕ ΕΧΕΙΣ;;;;
ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ ΑΧΡΗΣΤΕ ΑΝΕΠΑΓΓΕΛΤΕ ΠΟΥ ΓΑ@@Σ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΣΟΥ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΜΙΑ ΖΩΗ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΣΑΝ ΣΚΥΛΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΦΟΡΟΥΣ ΝΑ ΤΡΩΣ ΕΣΥ ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ-ΥΠΟΥΡΓΟΣ-ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΑΤΕΑΣ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ – (βάλτε ό,τι αργομισθία χαραμοφάη θέλετε) ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΕΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ΠΕΤΩΝΤΑΣ ΤΟΥ ΕΝΑ ΞΕΡΟΚΟΜΜΑΤΟ ΕΠΙΔΟΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΓΛΥΦΕΙ;
ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ ΜΑΜΟΘΡΕΥΤΕ ΞΕΝΟΔΟΥΛΕ ΠΟΥ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΒΓΟΥΝ ΑΥΤΑ ΜΕ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΣΕ ΕΚΒΙΑΖΟΥΝ ΟΙ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙΣ “ΤΕΜΕΝΑΔΕΣ” ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΚΘΕΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΠΟΥ ΣΕ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑΪΖΕΙΣ, ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΠΟΥ ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙΣ;
Αλλά γιατί να ουρλιάξω…
λες και θα με ακούσει κανείς;
Ας τα κάνω ένα status στο Facebook για να εκτονωθώ.
Αυτός είναι άλλωστε ο ρόλος του…
μια βαλβίδα Εκτόνωσης της Μάζας, για να μην μετατραπεί από Όχλος, σε Λαό.
Ένας Λαός δύσκολα χειραγωγείται.
Σε αντίθεση με τον Όχλο…
Μένουμε στην γειτονιά… κάνουμε τις αγορές μας στην γειτονιά
“Προτιμάτε τα μικρά, συνοικιακά μαγαζιά για τα βιβλία των παιδιών σας και τις αγορές σας και όχι τα πολυκαταστήματα, βοηθήστε έναν μικροεπιχειρηματία να σπουδάσει τα παιδιά του και να επιβιώσει μέσα στην Κρίση”, βροντοφωνάζουν στις Σελίδες Κοινωνικής Δικτύωσης, προς άγραν like και share.
Να το κάνουμε, αρκεί ο μικροεπιχειρηματίας της γειτονιάς να μην στείλει τα παιδιά του να σπουδάσουν σε μεγάλα brand names του Κέντρου της πόλης όπου δραστηριοποιείται, αλλά σε αξιόλογους καθηγητές και δασκάλους της γειτονιάς του και αυτός.
Αν ο μικροεπιχειρηματίας “ανακυκλώνει” τα έσοδά του μέσα στα όρια της γειτονιάς κάνοντας τα έξοδά του έσοδα για έναν γείτονα επιχειρηματία, να το κάνουμε.
Η Αλληλεγγύη είναι ΠΑΝΤΑ αμφίδρομη…
ο σωστός επιχειρηματίας που σέβεται τον εαυτό του, έχει πελάτες τους προμηθευτές του και προμηθευτές τους πελάτες του.
Μεταξύ των ανθρώπων, πόσο μάλλον των Επαγγελματιών, ΤΑ ΠΑΝΤΑ είναι ανταποδοτικά, όπως άλλωστε είναι τα πάντα στο Σύμπαν.
Ό,τι δίνεις παίρνεις…
Ένα τεράστιο… 69.
Κρίση και Διά-κριση
Ο Κολωνός της Κρίσης…
ο Κολωνός της Διάκρισης.
Διαβάστε επίσης:
1. Κολωνός και Κολωνάκι, ο Χάρτης της Εγκληματικότητας και ο Πόλεμος των Τάξεων.
2. Τα Μυστικά του Κολωνού.
3. Ο “μαγικός” Κολωνός και η Ιερή Πόλη των Αθηνών.
©2004-2024 Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος
Σύμβουλος Επιχειρήσεων – Συγγραφέας
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 13 Οκτωβρίου του 1972. Είναι Σύμβουλος Επιχειρήσεων, Ειδικός Εφαρμογών Πληροφορικής, καθηγητής Ξένων Γλωσσών και Εκπαιδευτής σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς της Γνώσης.
Δείτε εδώ ένα σύντομο βιογραφικό του.
Όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο είναι νομικά κατοχυρωμένα και προστατεύονται από τον Νόμο περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας.
Απαγορεύεται ρητώς η ολική ή μερική αναδημοσίευσή τους, χωρίς να αναφέρεται η Πηγή και το όνομα του συγγραφέα.