Αίγυπτος, Γκίζα… Στις σκιές της Ιστορίας

Γράφει ο Νίκος Παναγοδημητρόπουλος

Αναφέρει ο Ηρόδοτος στην Ιστορία του μια ενδιαφέρουσα ιστορία με τον Άμαση, τον βασιλιά της Αιγύπτου και τον Θαλή τον Μιλήσιο.
Ξεναγούσε λοιπόν ο Άμασις τον Θαλή στις Πυραμίδες της Γκίζας, όταν τον ρώτησε ο Θαλής το ύψος τους. Ο Άμασις του απάντησε πως δεν το ξέρει, ο Χέοπας έφτιαξε την δική του για να τονίσει την μεγαλοπρέπειά του και να κρατά τους υπηκόους του υπάκουους, δείχνοντάς τους έτσι πόσο μικροί είναι.
Παίρνει λοιπόν ο Θαλής ένα ραβδί και το μπήγει στην άμμο. Περιμένει την κατάλληλη θέση του Ήλιου και όταν η σκιά που έριχνε το ραβδί ήταν ίση με το ύψος του, μετράει την σκιά της Μεγάλης Πυραμίδας και την βρίσκει 276,75 πήχεις, μεταφράζεται σε 145,3 μέτρα (σήμερα με τις εξελιγμένες τεχνολογικές μεθόδους που διαθέτουμε, γνωρίζουμε πως το ύψος της είναι περίπου 147 μέτρα).

Διδασκόμενοι από την Ιστορία

Τί μας διδάσκει αυτό, σήμερα;
Το Μέγεθος ενός ανθρώπου δεν κρίνεται από το μπόι του…
κρίνεται από την σκιά που αφήνει στην Ιστορία η λάμψη του ονόματός του.
Ένας Λαός κρίνεται από τα μεγάλα ΟΧΙ που λέει σε ιστορικές Στιγμές.
Κάνοντάς την απλή στιγμή, Ιστορική Στιγμή που αφήνει το στίγμα της στην Ιστορία…
Ένας άνθρωπος κρίνεται από τα μικρά ΝΑΙ συμβιβασμού που λέει ΚΑΘΕ στιγμή.
Περνώντας τα στην Λησμονιά…

Κανένας δεν μπορεί να σου ανέβει στο σβέρκο αν δεν σκύψεις το κεφάλι.
Ο Αλέξανδρος (με μπόι μόλις 1,69m), ο γνωστός στην Ιστορία και ως Μέγας, είχε πάντα μια κλίση του κεφαλιού του, όπως πολύ επιτυχημένα απεικόνισε ο Λύσιππος στις προτομές του.
Γιατί;
Γιατί δεν κοιτούσε ποτέ του χαμηλά…
έχανε έτσι τον Ορίζοντα των Ονείρων του.

«Όπως πάνω, έτσι και κάτω… όπως έξω, έτσι και μέσα», μας διδάσκει η Απόκρυφη Παράδοση.
Στους γύρω μας καθρεφτίζεται και ένα κομμάτι της Προσωπικότητας της δικής μας…
η παρατήρηση της συμπεριφοράς των γύρω μας ανθρώπων, μας βοηθάει στην κατανόηση του Εαυτού μας.
Πριν ξεκινήσουμε να προσπαθούμε να αλλάξουμε τον Κόσμο γύρω μας, θα πρέπει να εστιάσουμε στο να βελτιώσουμε τον εαυτό μας και να ανακαλύψουμε τον Εαυτό μας.
Και ο Κόσμος θα αλλάξει…

Η Μυστική σύνδεση Ελλάδος – Αιγύπτου

Αίγυπτος, Γκίζα
Το Μάτι του Ρα, ο Οφθαλμός του Ήλιου-Απόλλωνα, λάμπει επάνω από την Μεγάλη Πυραμίδα.
Για να μας θυμίζει πως οι άνθρωποι έχουμε μέσα μας κομμάτια από άστρα…
από αυτά άλλωστε προερχόμαστε και σε αυτά θα επιστρέψουμε.

Τί άλλο είναι άλλωστε η Ανθρωπότητα αν όχι…
Ουράνιο Σπέρμα…
σε γήινη Μήτρα.

Αναφέρει ο Ηρόδοτος στην Ιστορία του πολλά…

αλλά δεν αναφέρει ακόμη περισσότερα.
Αίγυπτος… τα κάθε φορά τεκταινόμενα σε αυτή την χώρα δεν είναι ΠΟΤΕ άσχετα με τα τεκταινόμενα, τωρινά, ή μελλοντικά στην Ελλάδα.
ΑΙΓΥΠΤΟΣ… Η χώρα «υπό του Αιγαίου».
ΑΙΓΑΙΟ… Η θάλασσα που πήρε το όνομά της από τον Αιγέα, πατέρα του Θησέα, «ιδιαίτερη» μορφή της των Ελλήνων Ιστορίας, αλλά και Μυθολογίας.
ΑΙΓΕΥΣ…
όπως …
ΒΡΙΑΡΕΩΣ… για τους πιο «μυημένους».

Και μην ξεχνάμε το Ελληνικό Υπερόπλο, την Κεφαλή της Μέδουσας που βρισκόταν στην… Αιγίδα της Αθηνάς.
Δώρο του Διός του… Αιγίοχου.
Άλλωστε την φόρεσε και ο Αλέξανδρος…
ο Κύριος της Αιγύπτου …
με καταγωγή από τις Αιγές.

Αύγουστος 2007…
Ένα «ιδιαίτερο» ταξίδι και μια αποστολή στην Αίγυπτο…
την χώρα που βρίσκεται «υπό του Αιγαίου».
Από την Αρχαιότητα ακόμη, η Αίγυπτος είναι η «Κιβωτός του Ελληνισμού», δεν είναι της παρούσης να αναφέρουμε το γιατί, οι Φαραώ είχαν ΠΑΝΤΑ Ελληνικό αίμα, δυστυχώς όμως δεν απέφυγαν την αλαζονική παγίδα της «θεϊκής αποστολής και σποράς» και δυνάστευσαν έναν λαό γηγενών, αντί να τον οδηγήσουν στο ταξίδι της Προόδου.
Ο Αλέξανδρος ΓΝΩΡΙΖΕ την σπουδαιότητα του «κλειδιού» που κατείχαν οι ιερείς της Αιγύπτου για την Ελληνική Ιδέα, έτσι πριν περάσει στην ΚΥΡΙΩΣ αποστολή του στην Ασία, φρόντισε να πάρει την αναγνώριση από το Ιερατείο της Αιγύπτου (προσέξτε… όχι Αιγυπτιακό Ιερατείο), σαν γιος του Άμμωνα…
προσφώνηση του Διός.

Αμήν…
Άμμων Ρα.

Διαβάστε επίσης:
1. Περισσότερα ταξιδιωτικά άρθρα από την κατηγορία “Ταξιδεύοντας“.
2. Το Φιλί της Μέδουσας.

Επί προσωπικού:

Στα αδέλφια της Βεργίνας…

“Κοιμηθείτε” ήσυχοι όσοι έχετε “φύγει” από αυτό το Χωροχρονικό Συνεχές, αδέλφια.
Δεν “φύγατε” άδικα…
οι Ελλαδίτες ακόμη μαλακίζονται στο Facebook ξοδεύοντας την Ενέργεια Ζωής που αν εσείς είχατε ακόμη…
η Μαύρη Σκιά θα ήταν ήδη Παρελθόν.
Και καπηλεύονται ηρωικά ΟΧΙ που άλλοι ξεστόμισαν για αυτούς, για αυτούς που κάθε μέρα λένε δεκάδες μικρά ΝΑΙ υποταγής σε κάθε συλλογικό και προσωπικό Δυνάστη.

Μα Κάποιοι Έλληνες και Κάποιες Ελληνίδες αντέχουμε…
όσο και αν πονάμε να ζούμε όταν οι νεκροί δίπλα μας απλώς επιβιώνουν, κλαψουρίζοντας στο Facebook και αναμασώντας “τσιτάτα” Σοφίας όχι για να τα κάνουν Πράξη έχοντάς τα Οδηγούς Ζωής, μα για να “πουλήσουν μούρη” μπας και τα κοκοράκια νιώσουν αετοί και “πηδήξουν” καμιά κότα και οι κότες νιώσουν παγώνια πλουμιστά, με δανεικό Κάλλος, γιατί αντί να πιάσουν την Ζωή και να την στύψουν, το μόνο που ξέρουν είναι να χτυπάνε πλήκτρα στο πληκτρολόγιο, ΝΟΜΙΖΟΝΤΑΣ πως θα ξεγελάσουν τον Καθρέφτη.
Και δεν καταλαβαίνουν πως η Κατάθλιψη, συλλογική και ατομική, είναι σημάδι πως έχουν πάρει την ζωή τους λάθος, μα έχουν βολευτεί στο χάδι της Μιζέριας τους.

Η Ουράνια Αρκαδία των Μυστών

Δεν “φύγατε” άδικα αδέλφια…
και θα σας Τιμήσουμε όταν έλθει η Στιγμή.
Η Ελλάς υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει πέρα από Χώρο και Χρόνο.
Γιατί είναι Ιδέα…
Κλίνω ταπεινά το γόνυ…
συνεχίζοντας όμως να ατενίζω ψηλά, εκεί όπου τολμούν οι αετοί.
Εκεί όπου οραματιστήκαμε πως θα ανταμώσουμε…
στην Ουράνια Αρκαδία των Μυστών.
Αυτή που οι Ελάχιστοι ιδρώνουμε και ματώνουμε για να αγγίξουμε για να θυμηθούμε τον Τόπο μας…
και οι Πολλοί κάνουν screen saver στην οθόνη τους.
Είς το Επανιδείν…

©2004-2023 Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος
Σύμβουλος Επιχειρήσεων – Συγγραφέας

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 13 Οκτωβρίου του 1972. Είναι Σύμβουλος Επιχειρήσεων, Ειδικός Εφαρμογών Πληροφορικής, καθηγητής Ξένων Γλωσσών και Εκπαιδευτής σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς της Γνώσης.
Δείτε εδώ ένα σύντομο βιογραφικό του.

Όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο είναι νομικά κατοχυρωμένα και προστατεύονται από τον Νόμο περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας.
Απαγορεύεται ρητώς η ολική ή μερική αναδημοσίευσή τους, χωρίς να αναφέρεται η Πηγή και το όνομα του συγγραφέα.