Γράφει ο Νίκος Παναγοδημητρόπουλος
Κάποτε ένας άνδρας πρόσφερε τριαντάφυλλα στην γυναίκα που πολιορκούσε και έψαχνε στα μάτια της με απόγνωση να βρει την αποδοχή ή την απόρριψη…
σήμερα ένας αρσενικός την tagάρει στην φωτογραφία ενός τριαντάφυλλου για να βγει στον Τοίχο της στο Facebook, ελλείψει ανδρείας από τον φόβο της απόρριψης.
Μα η Αλήθεια που βρίσκεται σε ένα βλέμμα…
δεν μπορεί να βρεθεί ποτέ στα likes.
Το φλερτ μεταξύ avatars καλά κρατεί…
ο Έρωτας μεταξύ ανθρώπων μας λείπει.
Ο messenger δεν θα μπορέσει ποτέ να αναπληρώσει την αναστάτωση που γεννά η βραχνάδα της φωνής και το μυστήριο της απουσίας εικόνας, όταν η επικοινωνία γίνεται μέσω τηλεφώνου.
Μέσω του skype δεν μπορεί να νιώσει κανείς την γλυκιά ανατριχίλα στην σπονδυλική στήλη (το Ξύπνημα της Κουνταλίνι) όταν στην ένωση δύο βλεμμάτων που έχουν πάρει «φωτιά» προστεθεί και το άγγιγμα ενός χεριού.
Υπερεπάρκεια διαδικτυακής ζωής.
Ανεπάρκεια ΑΛΗΘΙΝΗΣ Ζωής…
Ζούμε σε μια κοινωνία στην οποία οι άνδρες έχουν χάσει το μυαλό τους από τις τσόντες και οι γυναίκες την ψυχή τους από τα social media…
σε μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι έχουν μετατραπεί σε bytes.
Σε μια απάνθρωπη και αντιανθρώπινη κοινωνία “χρηστών”…
και όχι ανθρώπων.
Μάτια που δεν βλέπονται
γρήγορα λησμονιούνται.
Προφίλ που δεν αλληλεπιδρούν
σύντομα ξεχνιούνται.
Μου λείπει η φατσούλα σου
απ’ τις ειδοποιήσεις.
Για σένα κάνω ανοικτές
όλες τις αναρτήσεις.
Ένα μεγάλο σφάλμα που κάνουν οι γυναίκες είναι να πιστεύουν πως τα “φίλτρα” στις selfies αναστατώνουν τους άνδρες.
Τους “καλημεροκαλησπεροκαληνυχτάκηδες” ευνουχισμένους αρσενικούς του Facebook ίσως…
μα ένας ΑΛΗΘΙΝΟΣ άνδρας νιώθει το Καρδιοχτύπι του να βροντοχτυπά στην θέα του χαμόγελου της αμακιγιάριστης γυναίκας που ξυπνάει δίπλα του ευτυχισμένη και πλήρης, σπεύδοντας να χωθεί στην ασφάλεια της αγκαλιάς του.
Όταν και οι δύο δεν μπορούν να είναι σίγουροι αν ξύπνησαν, ή αν ακόμη ονειρεύονται…
Το κακό με την μεγάλη πλειοψηφία των “χρηστών” του Facebook είναι πως αυτοπαραμυθιάζονται πως είναι Μύθοι, ενώ είναι απλά… παραμύθια.
Για αυτό και βλέπετε συχνά άψογα photoshopαρισμένες φατσούλες του Facebook όταν βλέπουν γνωστούς τους στον δρόμο να κάνουν πως δεν τους είδαν για να αποφύγουν την συνάντηση, διότι τρέμουν την… έλλειψη “φίλτρων” του Facebook και του Instagram στην ΑΛΗΘΙΝΗ Ζωή.
Συνήθως είναι οι πρώτοι οι οποίοι βασανίζονται από Κατάθλιψη…
όταν δεν μπορείς να αντικρίσεις κατάματα τον Καθρέφτη (με κεφαλαίο το “Κ”), πως θα εντοπίσεις τα αρνητικά σου σημεία, έτσι ώστε να τα διορθώσεις;
Το να μαζεύεις δεκάδες like από κόλακες σε “φιλτραρισμένες” selfies, τόσο “πειραγμένες” που δεν αναγνωρίζεις εσύ την ίδια σου την φάτσα, είναι ένας σίγουρος τρόπος να αποκτήσεις ανασφάλειες (ελληνιστί: complex).
Γιατί δεν θα ξέρεις ΠΟΤΕ αν οι άλλοι γουστάρουν αυτό που ΔΕΙΧΝΕΙΣ ή αυτό που ΕΙΣΑΙ.
Καταδικάζοντας τον εαυτό σου να μην κάνεις ΠΟΤΕ την σημαντικότερη γνωριμία που μπορείς να κάνεις.
Να γνωρίσεις τον ΑΛΗΘΙΝΟ σου Εαυτό…
“Αγάπη μου γύρισες;”
“Ναι μωρό μου, δεν είδες το check in “home””;
“Όχι, πήγα τουαλέτα και έχω το κινητό στην φόρτιση, δεν θέλω να βραχεί το laptop.”
“Εντάξει μωράκι, δεν τρέχει τίποτα. Δεν χρειάζεται φαντάζομαι να σου πω τι έγινε σήμερα στην δουλειά, είδες το status μου.”
“Μα το κάθαρμα να σου την πει έτσι. Κατευθείαν με το που σου έκανε το σχόλιο, τον έσβησα από φίλο και τον μπλόκαρα, α να χαθεί ο γελοίος.”
“Με το που τον έκανα report, στο τσακ κρατήθηκα να μην του πετάξω το τασάκι στο κεφάλι. Δεν ντράπηκε δυό χρόνια στο ίδιο γραφείο να μου σχολιάσει έτσι στην ομάδα του γραφείου μας;”
“Και λίγα του έσυρες… είδες άλλωστε, μόνο το φίδι ο Μάκης και η άλλη η γεροντοκόρη η αδελφή του η Μαρίζα έκαναν like στο σχόλιό του.”
“Τέλος πάντων… έχει τίποτα για φαγητό;”
“Μα αγάπη μου, πάλι πεινάς; Έκανες like στο παστίτσιο της Άννας, στην τούρτα σοκολάτα της Γεωργίας και να μην μιλήσω για τις μπύρες που ανέβασε ο Παύλος. Κάνε λίγο δίαιτα… θα σκάσεις.”
“Μα…”
“Άσε τα μα και έλα να ξαπλώσουμε… πόσον καιρό έχουμε να κάνουμε αγκαλίτσες;”
“Από χθες το βράδυ που ανέβασα Bon Jovi και “Bed of Roses” και μιλάγαμε μέχρι το πρωί στο chat.”
“Μμμ… έλα τώρα μην είσαι υπερβολικός, αφού με ξέρεις είμαι αγαπησιάρα. Έλα, βάλε τις πυζάμες σου και φέρε το tablet στο κρεβάτι, σήμερα έχω κέφι για πολύ ρομάντζο.”
“Καλά, κατάλαβα. Θα μας πήξεις πάλι στην Αλεξίου. Και όχι τίποτα άλλο, προχθές που σου έκανε like η κουμπάρα μας στο “Απόψε θέλω να πιω”, μου έστειλε μήνυμα ρωτώντας με τι σου έκανα και χωρίζουμε. Μωράκι με εκθέτεις με κάποιες αναρτήσεις που με tagάρεις, στο έχω ξαναπεί. Τέλος πάντων… κάνω ένα ντουζάκι και έρχομαι.”
“Εντάξει μωράκι… σκούντα με όταν μπεις.”
“Τώρα αυτό είναι υποτιμητικό μωρό μου… αν είναι να έχω μπει και να μην το έχεις καταλάβει, θα έχω αποτύχει σαν άνδρας.”
“χι χι χι… α να χαθείς πρόστυχε. Εννοώ κάνε μου poke όταν συνδεθείς.”
“Καλά αγάπη μου, αλλά στο λέω από τώρα… το φως του κομοδίνου σήμερα θα μείνει κλειστό, ακόμη έχω τον πονοκέφαλο από το χθεσινό μας chat.”
“Αυτά συμβαίνουν όταν δεν παίρνονται οι κατάλληλες προφυλάξεις… μην ξεχάσεις να τις φέρεις κιόλας, πήρα σήμερα ένα κουτί, είναι επάνω στο τραπέζι της κουζίνας.”
“Τι πήρες;”
“Είναι ένα κόκκινο κουτί με ένα μεγάλο STOP που λέει: “STOP Hackers… Antivirus+ Firewall”.”
Εσείς;
Chatάρετε με τις ώρες με αγνώστους στο Facebook…
ή έχετε υγιή ερωτική ζωή;
Αν ανήκετε στην πρώτη κατηγορία, πριν “στραβώσετε” με όποιον/όποια δεν σας “κάτσει” να τον/την “ρουφήξετε” ενεργειακά, σκεφτείτε πως υπάρχουν και χρήστες που κάνουν ορθή χρήση του Μέσου αυτού και δεν είναι απλά αργόσχολοι…
©2004-2023 Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος
Σύμβουλος Επιχειρήσεων – Συγγραφέας
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 13 Οκτωβρίου του 1972. Είναι Σύμβουλος Επιχειρήσεων, Ειδικός Εφαρμογών Πληροφορικής, καθηγητής Ξένων Γλωσσών και Εκπαιδευτής σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς της Γνώσης.
Δείτε εδώ ένα σύντομο βιογραφικό του.
Όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο είναι νομικά κατοχυρωμένα και προστατεύονται από τον Νόμο περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας.
Απαγορεύεται ρητώς η ολική ή μερική αναδημοσίευσή τους, χωρίς να αναφέρεται η Πηγή και το όνομα του συγγραφέα.