Γράφει ο Νίκος Παναγοδημητρόπουλος
Το πρόσωπο του Εχθρού
Ο συρμός του Ηλεκτρικού έφτασε στο Θησείο. Ο Άλκης περίμενε στην γέφυρα επάνω από τις γραμμές και προσπάθησε να ξεχωρίσει την Μαρία μέσα από το πλήθος που αποβιβάστηκε. Άνθρωποι βιαστικοί, άνθρωποι απορροφημένοι στον δικό τους προσωπικό κόσμο που δεν κοιτούσαν τριγύρω τους, παρά με άδεια βλέμματα έτρεχαν προς τις σκάλες. Θέλοντας να φύγουν από τον συνωστισμό όπου βρίσκονταν και να βρεθούν στην ασφάλεια του οριοθετημένου, προσωπικού τους χώρου. Έτσι ώστε να συνδεθούν στο Facebook και να φορέσουν την μάσκα της κοινωνικότητας για να ξεγελάσουν την μοναξιά τους.
Δεν τα κατάφερε, άλλωστε δεν είχαν συναντηθεί ποτέ από κοντά. Οι φωτογραφίες στο messenger του Facebook και οι δύο φορές που είχαν μιλήσει στο Skype δεν ήταν και ιδιαίτερα χρήσιμες. Κανένας από το Αρχηγείο της Αντίστασης δεν είχε μπορέσει να βρει κάποια φωτογραφία της. Οι εργοδότες της την είχαν καλά προστατευμένη. Δεν ήταν άλλωστε μια τυχαία εργαζόμενη στα Κεντρικά της Τριαρχίας, των Δυνάμεων Κατοχής της Ελλάδας εδώ και 7 χρόνια. Από το 2010, σύμφωνα με την συμβατική χρονολόγηση που ακολουθούσαν στον πλανήτη Αία, ή Γη.
Το κινητό του τηλέφωνο δονήθηκε στην τσέπη του και το έβγαλε για να δει το όνομα της Μαρίας στην οθόνη του. Ταυτόχρονα σάρωσε με το αετίσιο βλέμμα του την περιοχή όπου είχαν δώσει ραντεβού και είδε μια όμορφη, μελαχρινή κοπέλα με τα χαρακτηριστικά της Μαρίας να έχει το κινητό της τηλέφωνο στο αυτί. Απέρριψε την κλήση και είδε την κοπέλα να απομακρύνει απορημένη το τηλέφωνο από το αυτί της.
Πρώτες εντυπώσεις
Την πλησίασε χαμογελώντας και της είπε:
«Επιτέλους… βρισκόμαστε με σάρκα και οστά, Μαρία» τονίζοντας για επιβεβαίωση το όνομά της, βέβαιος όμως πως ήταν εκείνη.
«εεε… ο Άλκης να υποθέσω», χαμογέλασε με την σειρά της ελαφρά μουδιασμένη, μιας και ο τρόπος προσέγγισης του Άλκη της στέρησε την δυναμική εμφάνιση που είχε προβάρει τόσες φορές για να του κάνει εντύπωση.
«Ο ίδιος, με σάρκα και οστά αυτή την φορά και όχι ένα μάτσο byte ηλεκτρισμού πίσω από μια avatar φωτογραφία του Facebook», απάντησε με τον χαρακτηριστικό του κυνισμό.
«Επιτέλους λοιπόν, συναντιόμαστε», τον κοίταξε με ένα επιδοκιμαστικό χαμόγελο μετρώντας τον από πάνω μέχρι κάτω και το βλέμμα της να έχει γίνει ένα λάγνο, όλο υποσχέσεις Κάλεσμα.
Το ζευγάρι κατευθύνθηκε προς τα μαγαζιά στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Κάθισαν σε ένα μαγαζί απ’ όπου μπορούσαν να βλέπουν την Ακρόπολη να λάμπει μπροστά τους, διακριτικά φωτισμένη μέσα στο όμορφο, ζεστό Αθηναϊκό σούρουπο.
«Λοιπόν; Είμαι καλύτερη από κοντά ή με προτιμάς στην φωτογραφία μου στο Facebook;», τον ρώτησε με ελαφριά ανασφάλεια η νεαρή κοπέλα.
«Είσαι πολύ όμορφη και από κοντά, αλλά στην φωτογραφία είσαι σαν άλλος άνθρωπος», απάντησε ο Άλκης.
«Η αλήθεια είναι ότι η φωτογραφία είναι 3 χρόνων παλιά και την έχω πειράξει λίγο.»
«Δεν έχει σημασία, μετά από τόσον καιρό που μιλάμε στο chat, αυτό είναι λεπτομέρεια.»
«Ναι, έχεις δίκιο. Λοιπόν… πες μου για εσένα», την ρώτησε ο Άλκης πρόσωπο με πρόσωπο. Για πρώτη φορά χωρίς να χρειάζονται κάποια ηλεκτρονική συσκευή έτσι ώστε να συνδεθούν στο Facebook.
… η συνέχεια στο βιβλίο “Το Φιλί της Μέδουσας”.
Ένα μυθιστόρημα «Επιστημονικής Φαντασίας» για τα χρόνια της Κρίσης και την Μαύρη Σκιά που έχει βυθίσει τον πλανήτη Γη στο Σκοτάδι, με τελευταίο προπύργιο Αντίστασης την Κατεχόμενη Ελλάδα των Μνημονίων.
Όταν κλείσετε αυτό το βιβλίο, η Πραγματικότητα γύρω σας δεν θα είναι ποτέ πια η ίδια…
ΕΣΕΙΣ δεν θα είστε ποτέ ξανά οι ίδιοι.
Διαβάστε επίσης:
1. Μήπως ο υπολογιστής σας… σάς παρακολουθεί;
©2004-2023 Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος
Σύμβουλος Επιχειρήσεων – Συγγραφέας
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 13 Οκτωβρίου του 1972. Είναι Σύμβουλος Επιχειρήσεων, Ειδικός Εφαρμογών Πληροφορικής, καθηγητής Ξένων Γλωσσών και Εκπαιδευτής σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς της Γνώσης.
Δείτε εδώ ένα σύντομο βιογραφικό του.
Όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο είναι νομικά κατοχυρωμένα και προστατεύονται από τον Νόμο περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας.
Απαγορεύεται ρητώς η ολική ή μερική αναδημοσίευσή τους, χωρίς να αναφέρεται η Πηγή και το όνομα του συγγραφέα.