Γράφει ο Νίκος Παναγοδημητρόπουλος
Αλήθεια…
αν το τυπικό “Χρόνια Πολλά” που χρησιμοποιούμε κατά κόρον, το πιστεύαμε και λίγο και δεν ήταν απλά Εθιμοτυπία, ο κόσμος γύρω μας δεν θα ήταν καλύτερος;
Ο Λόγος δημιουργεί Πραγματικότητα…
αρκεί να συνοδεύεται και από Αλήθεια. Το να εύχεται κάποιος τυπικά κάτι όχι μόνο δεν βοηθάει αυτόν στον οποίο απευθύνεται η ευχή, αλλά εγκλωβίζει και το πρόσωπο που την δίνει σε μια ατέρμονη Συνήθεια που μηχανιστικά του απομυζεί την Ενέργεια…
Για αυτό όταν ευχόμαστε κάτι, ας το πιστεύουμε πραγματικά…
η Στιγμή της Ευχής είναι στιγμή που η Καρδιά είναι “ανοικτή” (φαίνεται άλλωστε από το Χαμόγελο που ζωγραφίζεται στο πρόσωπο τόσο αυτού που δίνει την ευχή, όσο και αυτού που την δέχεται). Τις στιγμές κατά τις οποίες η Καρδιά είναι “ανοικτή”, επικοινωνούμε με τον Θεό μέσα μας και γινόμαστε μικροί Δημιουργοί μιας Πραγματικότητας για τους άλλους.
Αν δεν την πιστεύουμε την ευχή που δίνουμε, “χαλιόμαστε” και οι ίδιοι γιατί την δίνουμε εξ ανάγκης και λόγω συνήθειας.
Μα αν την δίνουμε “από καρδιάς”, η Δύναμη της Ευχής μας θα συμπεριλάβει και εμάς τους ίδιους…
Πείτε στους ανθρώπους που αγαπάτε πώς τους αγαπάτε, ζητήστε συγγνώμη από τους ανθρώπους που αθέλητα ή ηθελημένα βλάψατε, κάντε αυτό που καιρό γουστάρετε αλλά φοβάστε…
γενικά κάντε οτιδήποτε θα ανάψει μέσα σας ένα Φως.
Και τότε θα απαλλαγείτε από τα βάρη που σας κρατούν καθηλωμένους στην μίζερη “Πραγματικότητα”, τόσο μίζερη που ακόμη και έναν καφέ που πίνετε εκτός προγραμματισμού τον θεωρείτε κάτι που αξίζει να μοιραστείτε στο Facebook γιατί νομίζετε πως σας κάνει ευτυχισμένους.
“Γιορτές” δεν είναι το δώρο στον συγγενή ή τον φίλο, γύρω από το πλούσιο και βαρυφορτωμένο “γιορτινό” τραπέζι…
“Γιορτές” είναι η Αλληλεγγύη στον Διπλανό, είτε είναι άνθρωπος είτε “ζώο”, μέσα από την ειλικρινή ανιδιοτέλεια.
Και αυτό σημαίνει να μάθεις να ΔΙΝΕΙΣ…
όχι να ζητάς συνεχώς περισσότερα.
“Γιορτή” δεν είναι τα Φώτα στους δρόμους.
“Γιορτή” είναι οι Φωτισμένες, ανάλαφρα χαμογελαστές, Ψυχές…
Κάνω μια βόλτα στους Πασχαλινά και Χριστουγεννιάτικα στολισμένους Τοίχους των φίλων μου στο Facebook, στα διαδικτυακά σπιτικά σας…
ελάχιστοι, δυστυχώς, φίλοι και φίλες είναι μυημένοι στο Πνεύμα της κάθε Ημέρας και γίνονται “χριστοί”, η μεγάλη πλειοψηφία των “χρηστών” είναι εγκλωβισμένοι σε ένα πανίσχυρο “Φαίνεσθαι” που τους θέλει να ανεβάζουν φωτογραφίες από το γιορτινό τους τραπέζι με ό,τι τρώνε και ό,τι πίνουν, φωτογραφίες ακόμη και από τα… ποτήρια του καφέ και των ποτών για να κρύψουν και από τον ίδιο τους τον εαυτό το σημαντικότερο.
Το ότι δεν αισθάνονται, δεν νιώθουν τίποτα…
“Χριστούγεννα” και “Ανάσταση” δεν είναι τα μελομακάρονα, οι κουραμπιέδες και τα κοψίδια…
“Χριστούγεννα” και “Ανάσταση” είναι η Ενδοσκόπηση, η βουτιά μέσα στον ίδιο μας τον παλιό εαυτό, για να γεννηθεί το Θείο Βρέφος του νέου εαυτού και λίγο μετά να ξεκινήσει το Νέο Έτος, μια Νέα Αρχή…
μέχρι την Σταύρωση του θνητού σώματος, για να γεννηθεί ο Θεός μέσα από τον Άνθρωπο.
Αν πραγματικά ήσασταν ευτυχισμένοι στις καθημερινές σας στιγμές, δεν θα νιώθατε την ανάγκη να το μοιραστείτε με ένα τσούρμο παντελώς αγνώστους σε εσάς ανθρώπους που δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για το τι φάγατε και το τι ήπιατε, όπως δεν δίνετε και εσείς δεκάρα για αυτούς.
Δεν είναι αυτό το ΜΑΖΙ που χρειαζόμαστε σαν άνθρωποι…
άλλο είναι το ΜΑΖΙ που θα μας κάνει Ανθρωπότητα, έτσι ώστε να πολεμήσουμε και να νικήσουμε την Μαύρη Σκιά που έχει φυλακίσει τις ψυχές μας.
Όταν είσαι θεός, είναι εύκολο για Εσένα να γεννηθείς στον κόσμο της Ύλης…
δεν χρειάζεται ιδιαίτερη Δύναμη.
Πόση Δύναμη Ψυχής όμως χρειάζεται για να γεννηθείς σε έναν κόσμο ανθρώπων όπου οι ίδιοι που γιορτάζουν τα γενέθλιά Σου, είναι οι ίδιοι που ΗΔΗ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ πως θα επιλέξουν τον Βαραββά αντί για Εσένα, έτσι ώστε να αποφύγουν να τεθούν προ των ευθυνών τους.
Και αυτό σημαίνει Αγάπη…
το να δέχεσαι να υποβληθείς στην προσωπική Δοκιμασία, χάριν ενός γενικότερου Καλού.
Αυτή η Θεϊκή Δύναμη Ψυχής ας γιγαντώσει και την δική μας Θέληση…
και αυτή η Αγάπη ας διαποτίσει και την δική μας ψυχή.
Είθε το Θείο Βρέφος να γεννάται κάθε ημέρα στις καρδιές μας…
και να μας βοηθά να βρίσκουμε την Δύναμη να αντέξουμε τον θάνατο του παλιού μας εαυτού, για να Αναστηθούμε στον νέο, τον ΑΛΗΘΙΝΟ μας Εαυτό…
δίνοντάς μας και εμάς το Χρίσμα να γίνουμε άνθρωποι χριστοί.
Διαβάστε επίσης:
1. Σταύρωση και Ανάσταση.
2. Αίγυπτος, Όρος Σινά… Μονή της Αγίας Αικατερίνης.
3. Οι Κρόνιες θυσίες.
©2004-2024 Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος
Σύμβουλος Επιχειρήσεων – Συγγραφέας
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 13 Οκτωβρίου του 1972. Είναι Σύμβουλος Επιχειρήσεων, Ειδικός Εφαρμογών Πληροφορικής, καθηγητής Ξένων Γλωσσών και Εκπαιδευτής σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς της Γνώσης.
Δείτε εδώ ένα σύντομο βιογραφικό του.
Όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο είναι νομικά κατοχυρωμένα και προστατεύονται από τον Νόμο περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας.
Απαγορεύεται ρητώς η ολική ή μερική αναδημοσίευσή τους, χωρίς να αναφέρεται η Πηγή και το όνομα του συγγραφέα.