Γράφει ο Νίκος Παναγοδημητρόπουλος
Ο Έρωτας στα Χρόνια της Κρίσης
Από τις αρχές ακόμη του Φεβρουαρίου, τα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης του Συστήματος έχουν ήδη αρχίσει την Πλύση εγκεφάλων σχετικά με την ημέρα των ερωτευμένων…
και όπως όλα και όλοι σε περίοδο “Κρίσης”, βρίσκεται και ο έρωτας σε κρίση.
Όχι τυχαία η “Ημέρα των Ερωτευμένων” του Φεβρουαρίου τοποθετήθηκε εκεί κοντά στις Απόκριες των μασκαρεμένων…
μία μάσκα είναι πάντα ένα απαραίτητο εργαλείο για όσους θέλουν να ξεγελάσουν κάποιον άλλον.
Να τον αφήσουν γυμνό από υλικά, αλλά πολύ περισσότερο, από συναισθηματικά Αγαθά…
Έρωτας στα Χρόνια της Κρίσης;
Όχι δα…
Γιατί η “κρίση” δεν αφορά στις τσέπες.
Αφορά πρωτίστως στις ψυχές…
Δεν πιστεύω να πιστεύετε μεγάλοι άνθρωποι σε Αγίους Βαλεντίνους, έρωτες μεταξύ των ανθρώπων και τα τοιαύτα τη σήμερον ημέρα.
Όχι γιατί δεν υπάρχει Έρωτας…
μα γιατί σπανίζουν οι Άνθρωποι.
Ο έρωτας, ή μάλλον ο Έρωτας, θέλει ψυχές μαλακές, εύπλαστες και αγνές…
μόνον έτσι μπορεί να καρφωθεί το βέλος του.
“Ἔρως ἀνίκατε μάχαν,
Ἔρως, ὅς ἐν κτήμασι πίπτεις,
ὅς ἐν μαλακαῑς παρειαῑς νεάνιδος ἐννυχεύεις”,
περιέγραφε ποιητικότατα, κοντά 2.500 χρόνια γραμμικού Χρόνου πριν, ο μεγάλος Κολωνιώτης της Ιστορίας Σοφοκλῆς στην “Ἀντιγόνη” του (στίχοι 775 – 778)
Σε μια κοινωνία “χοντρόπετσων” ανθρώπων, δύσκολο σήμερα να βρεις απαλά μάγουλα να φιλήσεις.
Έχουν όλα σκληρύνει από τα χαστούκια…
άντε μετά να καρφωθεί το Βέλος του Έρωτα.
Ο Έρωτας σε κρίση
Ημέρα των ερωτευμένων…
Σε μια κοινωνία στην οποία όλα λειτουργούν με γνώμονα το ατομικό συμφέρον και μόνο, λίγοι τολμούν να ερωτευτούν ένα πρόσωπο διαφορετικό από αυτό που βλέπουν στον καθρέφτη…
ή μάλλον από αυτό που ΝΟΜΙΖΟΥΝ πως βλέπουν στον καθρέφτη.
Σε μια κοινωνία η οποία λειτουργεί με βάση το “θα κάνω ό,τι γουστάρω για πάρτη μου και αδιαφορώ για τις συνέπειες στους γύρω μου”, επιτυχία για όσους ακόμη αντέχουν να έχουν Κώδικες Τιμής και Ηθικής, δεν θεωρείται το να μπορείς ακόμη να αγαπάς τους ανθρώπους…
επιτυχία για έναν τέτοιον άνθρωπο, είναι το να καταφέρει να μην μισεί τα ανθρωπάκια.
Στις 10 Φεβρουαρίου 1634 ο Γαλιλαίος παραδέχεται, κάτω από το καθεστώς του Φόβου της Ιεράς Εξέτασης, πως η Γη είναι επίπεδη και ακίνητη, ψιθυρίζοντας χαμηλόφωνα στον εαυτό του, “και όμως κινείται”.
Τα μεγαλύτερα “Σ’ αγαπώ” δεν έγιναν ΠΟΤΕ βαρύγδουποι όρκοι λατρείας για να ακούγονται στους Πολλούς…
έμειναν παντοτινοί ψίθυροι Καρδιάς για Λίγες και Λίγους.
Εκείνες και εκείνους που σαν Ήλιοι, φωτίζουν τις ζωές των άλλων…
Διαβάστε επίσης:
1. Σκεφτόμαστε με το Μυαλό… όχι με την Καρδιά.
2. Κράτα μου το χέρι.
3. Χαμένοι Έρωτες.
4. Στα χρόνια της Μοναξιάς.
5. Love hearts, Love hurts… Περί Έρωτος.
©2004-2023 Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος
Σύμβουλος Επιχειρήσεων – Συγγραφέας
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 13 Οκτωβρίου του 1972. Είναι Σύμβουλος Επιχειρήσεων, Ειδικός Εφαρμογών Πληροφορικής, καθηγητής Ξένων Γλωσσών και Εκπαιδευτής σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς της Γνώσης.
Δείτε εδώ ένα σύντομο βιογραφικό του.
Όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο είναι νομικά κατοχυρωμένα και προστατεύονται από τον Νόμο περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας.
Απαγορεύεται ρητώς η ολική ή μερική αναδημοσίευσή τους, χωρίς να αναφέρεται η Πηγή και το όνομα του συγγραφέα.