Γράφει ο Νίκος Παναγοδημητρόπουλος
Τρἐξτε πατριώτες!!!!
Οι Γερμανοί σκοτώνουν τους άνδρες του χωριού.
Αλίμονο…
σειρά σας γυναίκες, τα παιδιά κρύψτε ωρέ.
Να σωθούν αυτά…
να εκδικηθούν το θανατικό των πατεράδων τους…
Μα όχι…
τα κτήνη ξέρουν.
Ξέρουν πως αν τα αφήσουν ζωντανά, μια μέρα θα ζητήσουν το δίκιο τους.
Σταματάτε τους ωρέ!!!!
Κλείσαν τα γυναικόπαιδα στο σχολείο και τα καίνε ζωντανά ωρέ!!!
Πιάστε τον ρουφιάνο ωρέ!!!
Ναι, αυτόν με την κουκούλα…
τον γκιαούρη Τουρκόσπορο που μούλο τον ξεπέταξε ελληνίδα κοιλιά.
Ποιος ξέρει με τι κτήνος έσμιξε η μάνα του…
Ναι αυτόν…
τον καταραμένο που μετρά τα νομίσματα.
Θεέ μου…
δεν μπορώ να κουνηθώ.
Όπου πατήσω και σταθώ τσαλαβουτώ σε άντερα βγαλμένα…
το αίμα λεκιάζει τα ξυπόλητα ποδάρια μου.
Το αγγελούδι βογγά…
Θεέ μου…
το ξετρυπά με την ξιφολόγχη ο Γερμαναράς.
Θυμήσου τα Καλάβρυτα…
Το ορκίζομαι Παναγιά μου…
μια μέρα θα εκδικηθώ.
Μια μέρα θα ημερέψει το αίμα των παππούδων…
Ποτέ ξανά Γερμανός κατακτητής δε θα πατήσει εδώ…
ποτέ ξανά, μόνο για να προσκυνήσει γονυπετής να ζητήσει σχώρεση.
Και το ορκίζομαι Παναγιά μου…
δεν πρόκαμα τότε που με τα άρματα μακέλεψαν την Ελληνική Νεολαία…
θα προκάμω αν ξανάρθουν να μακελέψουν το Αύριο των παιδιών μας.
Μόνο που τώρα δε θα έλθουν με τα άρματα του εχθρού να σκοτώσουν τους παππούδες μου…
θα έλθουν με τα λογιστικά κιτάπια και τις αριθμομηχανές του φιδιού να σκοτώσουν τα αδέλφια μου.
Στα Καλάβρυτα αδέλφια…
εκεί το αίμα ακόμα το γροικάς να κυλάει.
Και εκδίκηση ζητάει…
Όχι τόσο από τα Γερμανικά κτήνη, βάρβαροι είναι αυτοί δε φταίνε…
αλλά από τους μπάσταρδους, προσκυνημένους γενίτσαρους που ελληνική λαλιά έχουν.
Μα καρδιά φιδιού…
Ο Εκατηβόλος έγδαρε κάποτε τον Πύθωνα και άπλωσε το δέρμα του στους Δελφούς για να λιαστεί…
μα τώρα αδέλφια τα φιδοτόμαρα των μούλων προσκυνημένων θα απλωθούν εκεί.
Εκεί για να θυμίζουν…
τους 1.100 που μαρτύρησαν στα Καλάβρυτα.
Θυμήσου τα Καλάβρυτα…
πατριώτη.
Διαβάστε ακόμη:
1. Ημερολόγιο Κατοχής.
2. Το Φιλί της Μέδουσας, αποσπάσματα.
Επί προσωπικού:
13 Δεκεμβρίου 2011…
Κάθομαι στο γραφείο μου και ετοιμάζω μια πρόσφορα φύλαξης για έναν υποψήφιο πελάτη μου.
Ξαφνικά, “σβήνουν” όλα γύρω μου, κάθομαι πίσω στην καρέκλα και εικόνες φρίκης από την γερμανική Κατοχή, την Τότε, με στοιχειώνουν.
Αρπάζω το πληκτρολόγιο και γράφω αυτό το κείμενο, προσπαθώντας να μεταφέρω στο χαρτί, ή μάλλον την οθόνη, τα συναισθήματα που με κατέκλυσαν.
Έπειτα googlάρω την ημερομηνία, να δω το “Σαν Σήμερα”.
Μένω άφωνος…
“13 Δεκεμβρίου 1943… Σφαγή των Καλαβρύτων”
Να γιατί φωνάζω πως ΚΑΝΕΝΑΣ Δημιουργός δεν μπορεί να βαυκαλίζεται πως μπορεί να γεννά Δημιουργία.
Είναι απλά το Διάμεσο των Μουσών που επικοινωνούν την “Κραυγή των Θεών” στον Άνθρωπο που έχει πάψει να ακούει με τον ΟΡΘΟ τρόπο:
Με την Καρδιά…
(όταν ολόκληροι Όμηρος και Ησίοδος επικαλούνταν την Μούσα να τους υπαγορεύσει την Μελωδία τους, πώς μπορούν κάποιοι να λένε “ΕΓΩ Δημιουργώ”;)
Λίγες ημέρες αργότερα, οι Μοίρες με τοποθετούν στο Τμήμα Ασφαλείας της Γερμανικής Πρεσβείας στην υπόδουλη Αθήνα.
Το Επαγγελματικό Απόρρητο δεν μου επιτρέπει φυσικά να μιλήσω για τίποτα που άπτεται των όσων έμαθα διαβαίνοντας τις Πύλες της… Μόρντορ.
Ένας Ήρωας όμως ενός μυθιστορήματος “Επιστημονικής Φαντασίας” (καλή ώρα σαν τον Άλκη Κούρο από “Το Φιλί της Μέδουσας”, τον Αρχηγό της Πέμπτης Ομάδας της Αντίστασης), δεν δεσμεύεται από τους κανόνες αυτής της “Πραγματικότητας”.
Ακολουθεί μόνον τους Νόμους και τους Κανόνες της Μεγάλης, Ασπρόμαυρης Σκακιέρας των Κόσμων.
Καλή Λευτεριά, Αδέλφια…
©2004-2024 Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος
Σύμβουλος Επιχειρήσεων – Συγγραφέας
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 13 Οκτωβρίου του 1972. Είναι Σύμβουλος Επιχειρήσεων, Ειδικός Εφαρμογών Πληροφορικής, καθηγητής Ξένων Γλωσσών και Εκπαιδευτής σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς της Γνώσης.
Δείτε εδώ ένα σύντομο βιογραφικό του.
Όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο είναι νομικά κατοχυρωμένα και προστατεύονται από τον Νόμο περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας.
Απαγορεύεται ρητώς η ολική ή μερική αναδημοσίευσή τους, χωρίς να αναφέρεται η Πηγή και το όνομα του συγγραφέα.