A Category
Τα Μυστήρια του Φθινοπώρου
Το Φθινόπωρο έχει ΠΑΝΤΑ μια μελαγχολία…ίσως επειδή ένα κομμάτι μας πεθαίνει μαζί με την Φύση, μέχρι να ξαναγεννηθεί την Άνοιξη…ίσως γιατί οι μεγάλες προσδοκίες του Μικρόκοσμού μας για το Καλοκαίρι δεν εκπληρώθηκαν…ίσως η εικόνα των πεσμένων φύλλων στους δρόμους, φύλλων που την Άνοιξη είχαμε δει να πρασινίζουν όλο ζωή, να μας θυμίζει το εφήμερο της…
Ένα Δάκρυ, για Πάντα
«Ποια είσαι;»«Αυτή που είμαι ή αυτή που θα ήθελες να είμαι;»«Δεν ξέρω… και δεν θέλω να μάθω. Φτάνει που Είσαι…»«Δε σε νοιάζει τ’ όνομά μου;»«Όχι… αρκεί που Υπάρχεις.»«Και τώρα;»«Τώρα φεύγω… για να μου μείνει άσπιλη η Θύμησή σου.» Στιγμές στιγμές νομίζω σ’ αγγίζω.Μα είναι απλά το είδωλό σου…σ’ ένα άδειο δωμάτιο…και μια παγωμένη καρδιά… Τί…
