Γράφει ο Νίκος Παναγοδημητρόπουλος
Τις μέρες του σχολείου
Θυμάμαι όταν πήγαινα σχολείο τους συμμαθητές μου να παραπονιούνται “άντε να πάρουμε το απολυτήριο να τελειώνουμε”.
Εγώ τους έλεγα να ζουν το ΤΩΡΑ…
το σχολείο είναι για λίγα χρόνια, το υπόλοιπο της ζωής μας θα ήταν χωρίς αυτό και θα έπρεπε να απολαμβάνουμε την ΕΜΠΕΙΡΙΑ για όσο κρατούσε.
Μετά θα τους έλειπε…
Αργότερα, στον στρατό, θυμάμαι τις “σειρές” μου να παραπονιούνται “άντε να πάρουμε το απολυτήριο να τελειώνουμε”.
Εγώ τους έλεγα να ζουν το ΤΩΡΑ…
η στρατιωτική θητεία είναι για λίγους μήνες, το υπόλοιπο της ζωής μας θα ήταν χωρίς αυτή και θα έπρεπε να απολαμβάναμε την ΕΜΠΕΙΡΙΑ για όσο κρατούσε.
Μετά θα τους έλειπε…
Θυμάμαι ανθρώπους να λένε “με κούρασε ο τάδε, η δείνα” μιλώντας για αγαπημένα τους πρόσωπα.
Εγώ τους έλεγα να τους χαίρονται όσο τον/την έχουν δίπλα τους, γιατί κανένας μας δεν είναι δεδομένος στην ζωή και, πάνω απ’ όλα, κανείς μας δεν είναι αθάνατος.
Μετά θα τους έλειπε…
Ο άνθρωπος είναι Σκιά του Ονείρου (κατά Μεγάλου Ομήρου)…
την μια στιγμή ζεις και αναπνέεις και την άλλη έχεις απλά “φύγει”.
Και εγώ σας λέω να μην αφήνετε εκκρεμότητες με τους ανθρώπους-σταθμούς της ζωής σας…
δεν ξέρετε αν δεν τους έχετε δει ΗΔΗ για τελευταία φορά.
Και μετά θα σας λείπουν…
“Παναγοδημητρόπουλος, έξωωω!!!”
“Μα γιατί κύριε Πασπάτη (ο φυσικός);”
“Γιατί το έχετε κάνει γιάφκα εκεί πίσω και κάνετε φασαρία.”
“Εγώ φταίω;”
“Εσύ τους ξεσηκώνεις. Και όταν χτυπήσει το κουδούνι για διάλειμμα, στο γραφείο της κας Ράλλη (η λυκειάρχης) να τα πούμε μια για πάντα.”
1990…
λίγο πριν τις Πανελλήνιες (τις πρώτες, 4 φορές έδωσα, ούτε στα… Ορυχεία Κοζάνης δεν τα κατάφερα να περάσω. Όπως έλεγαν οι καθηγητές μου, είχα μεν ένα πολύ καλό μυαλό, υστερούσα, και υστερώ, δε στην Πειθαρχία. Λύκος γαρ…).
Η φωτογράφιση είναι ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ του μαθήματος (όπως μπορούν να επιβεβαιώσουν και οι αγαπημένοι μου συμμαθητές).
Με τέτοια φάτσα και τέτοιο στυλάκι το ερώτημα που βγαίνει αβίαστα είναι “πού πας έτσι ρε Καραμήτρο να δώσεις Πανελλήνιες; Καφενείο είσαι!!!”
Για φανταστείτε να είχα περάσει στις Στρατιωτικές Σχολές που είχα πρώτη επιλογή, ή σε κανά Πανεπιστήμιο…
πείτε μου, τι σόι καραβανάς ή γιάπης θα έγραφε αυτά τα ωραία φιλοσοφικά που σας γράφω και σας αρέσουν;
Το Μήνυμα της φωτογραφίας είναι:
“Μην αγχώνεστε αν δεν περάσετε στις Πανελλήνιες…
μπορείτε πάντα να γίνετε ένας/μία blogger και να κάνετε την δική σας δουλειά. Πέρα του ότι θα μπορέσετε να “μιλήσετε” πολύ καλύτερα με τους ανθρώπους… δεν θα έχετε στα 48 σας ούτε μια άσπρη τρίχα. Στον δικό σας Κόσμο, τον λεγόμενο και “γιούχουουουου”, θα περνάτε γαμάτα!!!”
Να θυμάστε πως η επιτυχία ενός παιδιού, ειδικά μέσα στην μαύρη μιζέρια στην οποία ζούμε, είναι να είναι ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ.
Και η επιτυχία ενός ανθρώπου, τα παιδιά που απεικονίζονται σε μια φωτογραφία τραβηγμένη 33 ολόκληρα χρόνια πριν, να είναι τα ίδια που βρίσκονται καθημερινά στο Facebook και, έστω μια φορά τον μήνα, σε mini reunion καφέδες.
Γιατί οι φιλίες που γεννιούνται στο σχολείο και κρατούν στον Χρόνο, είναι οι μόνες ΑΛΗΘΙΝΕΣ…
“Σου έχω φτιάξει μια κασέτα.”
“Στο διάλειμμα θέλω να σου μιλήσω.”
“Τί θέλεις να μου πεις;”
“Σου έχω φτιάξει μια κασέτα.”
Πόσα “θέλεις να τα φτιάξουμε;” μπορεί να κρύβονται σε μια… κασέτα;
Και πόσες χυλόπιτες να ξεπεράστηκαν από μια άλλη;
Μια φορά και έναν καιρό…
όταν στα σχολεία μαθαίναμε την Ζωή, πρόσωπο με πρόσωπο.
Μετά ήλθε η απρόσωπη Τηλεκπαίδευση, με τους ανθρώπους να είναι απλά μικρογραφίες προσώπων σε μια οθόνη Η/Υ.
Νοσταλγία…
το Άλγος του Νόστου…
ο πόνος της Επιστροφής.
Πίσω στον Χώρο και τον Χρόνο.
Πίσω σε μια ζωή η οποία ήταν Ζωή…
Φέρνουμε το Αύριο, Σήμερα…
Διαβάστε επίσης:
1. Αχιλλέας… Μαθήματα ζωής από έναν σκύλο.
2. Το Δόγμα του Σοκ στην Πράξη.
3. Λουτράκι Κορινθίας… ο τόπος της Ήρας, Κυράς των Αέρηδων.
4. Γνωρίστε τον Κολωνό, μία “ιδιαίτερη” περιοχή της πόλης των Αθηνών.
©2004-2023 Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος
Σύμβουλος Επιχειρήσεων – Συγγραφέας
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 13 Οκτωβρίου του 1972. Είναι Σύμβουλος Επιχειρήσεων, Ειδικός Εφαρμογών Πληροφορικής, καθηγητής Ξένων Γλωσσών και Εκπαιδευτής σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς της Γνώσης.
Δείτε εδώ ένα σύντομο βιογραφικό του.
Όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο είναι νομικά κατοχυρωμένα και προστατεύονται από τον Νόμο περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας.
Απαγορεύεται ρητώς η ολική ή μερική αναδημοσίευσή τους, χωρίς να αναφέρεται η Πηγή και το όνομα του συγγραφέα.