Τα Ελληνικά Μυστήρια και η Ανάσταση της Ψυχής

Γράφει ο Νίκος Παναγοδημητρόπουλος

Τα Ελληνικά Μυστήρια και η Ανάσταση

Τα Ελληνικά Μυστήρια και η Ανάσταση της Ψυχής είναι άρρηκτα δεμένα στο ρου της Ιστορίας, αλλά και της Μυθολογίας, της “άγραφης” Παράδοσης.
Τα Ανθεστήρια, όπως και τα Ελευσίνια Μυστήρια, αλλά και τα Παναθήναια, ήταν, και ίσως είναι, γιορτές φωτός. Οι Εικόνες και τα Σύμβολα που ήταν τα «εργαλεία» Μύησης, ήταν Εικόνες Κάλλους, προορισμένα να «μιλήσουν» στο Πνεύμα του Μύστη, γεννώντας του Δέος.

Στις 31 Οκτωβρίου η μόδα λέει πως στην Ελλάδα γιορτάζεται το… Halloween. Οι ίδιοι άνθρωποι που χλευάζουν το Ψυχοσάββατο της Ορθοδοξίας σαν αναχρονιστικό αφενός και χωρίς ουσία αφετέρου γιατί δεν δέχονται την ύπαρξη της Ψυχής, οι ίδιοι σπεύδουν να γιορτάσουν μια γιορτή των νεκρών του Καθολικισμού που έχει σαν κεντρικό μοτίβο τις… ψυχές (πνεύματα).

Το Halloween γιορτάζεται εκεί όπου επικρατεί ο Καθολικισμός…
μια προσπάθεια των New Age οπαδών της Παγκοσμιοποίησης, που «βγάζουν σπυριά» με οτιδήποτε Ελληνικό να τους θυμίζει πως η Κοιτίδα του Σύγχρονου Πολιτισμού θέλουν δεν θέλουν βρίσκεται στην Ελλάδα, να προσηλυτίσουν στις αντιλήψεις τους και άλλους αδαείς περί της ίδιας τους της Πνευματικής Κληρονομιάς, είναι πως το Halloween είναι η συνέχεια των… Ελευσινίων Μυστηρίων.
Καμία απολύτως σχέση…
Η Ελληνική Κοσμοθεώρηση δεν έχει να κάνει σε κάτι με την Γιορτή των Μαγισσών και των Πνευμάτων, έτσι ώστε να προσπαθεί να το «μνημονεύσει» μέσω του Halloween, γιατί το έσβησε η Ορθοδοξία (και όχι ο Καθολικισμός).

Στα Ελευσίνια Μυστήρια γινόταν η Μύηση στην Ανάσταση της Ψυχής.
Στο Halloween η πιο όμορφη μορφή, είναι σαν να βγήκε από μυθιστόρημα του Steven King…
εικόνες Ασχήμιας και Τρόμου, με σκοπό να «μιλήσουν» στα χαμηλά Κέντρα του ανθρώπου, γεννώντας του χαμηλούς «κραδασμούς» μέσω του Φόβου.
Και είναι τεράστια η διαφορά μεταξύ Δέους και Φόβου.
Στο Halloween γιορτάζεται το ΑΨΥΧΟ Σώμα…

Νεκρικές τελετές έχουν όλοι οι λαοί…
δεν έχουν όμως όλοι Μυστήρια.
Τα Μυστήρια έχουν σαν αποστολή να Αφυπνίσουν με το Δέος…
ο Φόβος όμως είναι εργαλείο Χειραγώγησης.

παῦσαι δέ λύπης τῶν τεθνηκότων ὓπερ
πᾶσιν γάρ ἀνθρώποισιν ἣδε πρός θεῶν
ψῆφος κέκρανται κατθανεῖν τ’ ὀφείλεται.
(Πάψε να κλαις τους νεκρούς, για όλους τους ανθρώπους οι θεοί αποφάσισαν να πεθαίνουν.)

Εὐριπίδης, Ἀνδρομάχη (στίχοι 1270 – 1272)

Και να θυμίσω εδώ πως ο Ευριπίδης εκτός από “γραφιάς”…
ήταν και Ιεροφάντης των Ελευσινίων Μυστηρίων.

Ψυχοσάββατο

“Ψυχή δ’ ἠΰτ’ ὄνειρος ἀποπταμένη πεπότηται.
ἀλλά φόωσδε τάχιστα λιλαίεο.“
(η Ψυχή σαν όνειρο φτερουγίζοντας πετά
στο Φως να πάει τάχιστα ποθεί.)

Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, ραψωδία λ (Νέκυια) στίχοι 222 – 223

Στην ραψωδία λ της Οδύσσειας, την γνωστή Νέκυια, στους στίχους 34-50 έχουμε την θυσία των προβάτων από τον Οδυσσέα, έτσι ώστε με την τσίκνα τους να ευχαριστηθούν οι θεοί και να πλησιάσουν οι ψυχές, για να μπορέσει να πάρει πληροφορίες από την ψυχή του Τειρεσία.

Η “Τσικνοπέμπτη” είναι από τις πολύ “ιδιαίτερες” ημέρες της Ελληνικής Κοσμοθέασης (και όχι Θρησκείας) και δεν βρίσκεται τυχαία τρεις (3) ημέρες πριν από το “Ψυχοσάββατο”.
Φυσικά και ΔΕΝ είναι Χριστιανικές γιορτές, ο Χριστιανισμός (όπως και τα δύο φαινομενικά εχθρικά “αδελφάκια” του) “πάτησαν” επάνω στις γιορτές αυτές, όπως καταπάτησαν και τους αρχαίους ναούς, για να χειραγωγήσουν το “Ποίμνιό” τους.

Τσικνοπέμπτη γίνονται οι θυσίες των σφαγίων στους θεούς για να έλθει το Ψυχοσάββατο να μας επισκεφθούν οι ψυχές των αγαπημένων μας…
άλλη μια παράδοση του Χριστιανισμού που βασίσθηκε στην Αρχαία Ελλάδα.

Σε όλες τις παραδόσεις, όλων των λαών, οι μυητικές τελετουργίες είχαν σαν επίκεντρο τον Θάνατο και την Ανάσταση (ακόμη και σήμερα, που οι “Ποιμένες” δεν εξηγούν στο “Ποίμνιο” το τελετουργικό στο οποίο λαμβάνουν μέρος).
Ο Ευριπίδης, ο μέγας Τραγωδός και υμνητής του θανάτου στα έργα του, ήταν παράλληλα και Ιεροφάντης των Ελευσινίων Μυστηρίων…
οι Τολτέκοι, μέσα από τα έργα του Carlos Castaneda, είχαν τον Θάνατο σύντροφο στην Ζωή, για να ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΟΥΝ το βραχύβιο του Βίου και να τον απολαμβάνουν Δημιουργικά στο έπακρο.
Όλα αυτά όμως δεν αναφέρονται στον ΜΕΣΟ άνθρωπο…
αφορούν στον Άνθρωπο που κρύβεται εν Δυνάμει μέσα μας, επιθυμώντας να γίνει Ενεργεία.

Τα Ελληνικά Μυστήρια και η Ανάσταση της Ψυχής επιβιώνουν μέσα από τις παραδόσεις της Ορθοδοξίας.
Ψυχοσάββατο…
ανάψτε ένα κεράκι, μια μικρή φλογίτσα για να σας επισκεφθούν οι ψυχές των δικών σας ανθρώπων, φτερωτές αναμνήσεις στιγμών που περάσατε μαζί.
Άλλωστε νεκρός είναι μόνον όποιος είναι ξεχασμένος…
κάθε άνθρωπος πεθαίνει, μα η Φλόγα της Ύπαρξής του μένει ζωντανή όταν τρέφεται από την Μνήμη.
Θυμηθείτε τους…
έστω για λίγο, τους φέρνετε έτσι στην Ζωή.
Στην Ελπίδα…

Νεκρός είναι ΜΟΝΟΝ όποιος λησμονιέται.
Γιατί Λήθη και Θάνατος…
πάνε χέρι χέρι.

Στο DNA μας, βρίσκεται η ΔύΝΑμή μας.
Είμαστε όσοι προηγήθηκαν…
και όσοι θα έλθουν.

Διαβάστε επίσης:
1. Η Προπαγάνδα της Παλαιάς Διαθήκης.
2. Η Φλόγα των Μυστών.

©2004-2023 Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος
Σύμβουλος Επιχειρήσεων – Συγγραφέας

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 13 Οκτωβρίου του 1972. Είναι Σύμβουλος Επιχειρήσεων, Ειδικός Εφαρμογών Πληροφορικής, καθηγητής Ξένων Γλωσσών και Εκπαιδευτής σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς της Γνώσης.
Δείτε εδώ ένα σύντομο βιογραφικό του.

Όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο είναι νομικά κατοχυρωμένα και προστατεύονται από τον Νόμο περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας.
Απαγορεύεται ρητώς η ολική ή μερική αναδημοσίευσή τους, χωρίς να αναφέρεται η Πηγή και το όνομα του συγγραφέα.