Γράφει ο Νίκος Παναγοδημητρόπουλος
Ας κάνουμε μία βόλτα στον Μύθο, με μια ματιά στα πρόσωπα της Ιστορίας που σχετίζονται με την ιδιαίτερη περιοχή της Ιερής Πόλης των Αθηνών, τον Κολωνό.
Τα Μυστικά του Κολωνού…
ας μυηθούμε σε αυτά, “μυθιστορηματικά”.
Αντιγράφω από το βιβλίο μου “Το Φιλί της Μέδουσας”:
«Αλήθεια, απ’ ότι άκουσα από τον Δάσκαλο, η ιδέα με τις κατσαρόλες ήταν δική σου. Πώς την σκέφτηκες;» ρώτησε η Λένα χαμογελώντας επιδοκιμαστικά στον Άλκη για το δυνατό κείμενο που είχε γράψει σχετικά με τους «Αγανακτισμένους» στην Πλατεία Συντάγματος στο blog του, απευθυνόμενος στους γήινους.
«Θυμάσαι τον Σοφοκλή και το έργο του “Οιδίποδας επί Κολωνώ”;»
«Α, και μου είχαν λείψει οι τραγωδίες σου» του είπε περιπαικτικά η Λένα, δίνοντάς του ένα πεταχτό φιλί στον λαιμό. «Ναι, το θυμάμαι, αλλά τί εννοείς ακριβώς;»
«Κάτσε να σου θυμίσω την υπόθεση του έργου. Ο τυφλός Οιδίποδας έρχεται στην Αθήνα με την συνοδεία της κόρης του Αντιγόνης. Βρίσκεται στο ιερό των Ευμενίδων, στην περιοχή του Ιππίου Κολωνού, εκεί όπου βρίσκεται το ιερό του Ποσειδώνα.»
«Αν θυμάμαι καλά, εκεί δεν είναι σήμερα το εκκλησάκι της Αγίας Ελεούσας, κοντά στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου;»
«Καλά θυμάσαι μικρή», απάντησε ο Άλκης κλείνοντάς της το μάτι. «Μην ξεχνάς ότι οι Πύλες που υπάρχουν σε μια περιοχή αλλάζουν ονόματα ανάλογα με τις πεποιθήσεις που επικρατούν. Τα ονόματα των θεών αλλάζουν, οι Πύλες όμως παραμένουν, άλλοτε ανοικτές, άλλοτε κλειστές.»
«Έτσι. Συνέχισε όμως με την ιστορία του Οιδίποδα.»
«Στο μέρος λοιπόν που έφτασαν ο Οιδίποδας με την Αντιγόνη, υπήρχαν αμπέλια, ελιές και δάφνες και κελαηδούσαν τα αηδόνια, έτσι ο τυφλός Θηβαίος έκατσε σε μια πέτρα για να τα ακούσει.»
«Περίεργο να είναι τόσο ειδυλλιακή η ατμόσφαιρα σε ένα μέρος που οι κάτοικοι φοβόντουσαν να περάσουν έστω από κοντά, γιατί ήταν αφιερωμένο στις κόρες του Σκότους και της Γης.»
«Στο μέρος εκείνο υπήρχε καταβάσιο στον Άδη, σύμφωνα με την Μυθολογία ο Πειρίθους με τον Θησέα κατέβηκαν από εκεί για να αρπάξουν την Περσεφόνη. Ο Θησέας σαν ιδρυτής των Φυλάκων έσπειρε θρύλους στους κατοίκους της περιοχής για να τους τρομάξει, έτσι ώστε να μην πλησιάζουν και ανακαλύψουν κατά τύχη την Πύλη. Ο Οιδίποδας ακολούθησε έναν χρησμό που του έλεγε ότι σε εκείνο το μέρος θα πέθαινε. Έπειτα από λίγο ήλθε και ο Θησέας και συζητούσαν. Το σύνολο του έργου του Σοφοκλή είναι διάλογοι μεταξύ των ηρώων, αλλά μας ενδιαφέρουν συγκεκριμένα κομμάτια που αποκρυπτογραφούν την ύπαρξη της Πύλης. Προς το τέλος του έργου ο Οιδίποδας ακούει την Πύλη που ανοίγει λέγοντας ότι βροντάει ο Δίας στον αιθέρα, σημάδι ανοίγματος Πύλης, και ο Χορός περιγράφει τον κεραυνό που σκίζει τον αέρα. Ο τυφλός Οιδίποδας ζητάει και του φωνάζουν τον Θησέα για να του αποκαλύψει πριν πεθάνει το Μυστικό που θα σώζει την Πόλη των Αθηνών στο μέλλον. Χαρακτηριστικά μάλιστα λέει ότι θα του πει λόγια μυστικά που δεν τα έχει πει ούτε στις κόρες του και θα τα πει μόνο στον ίδιο. Ο ίδιος ο Θησέας θα έπρεπε να πει τα λόγια αυτά στον διάδοχό του λίγο πριν πεθάνει. Έτσι δημιουργήθηκε η πρώτη Ομάδα των Πέντε στην Αντίσταση.»
«Ο Όρκος των Λυκαώνων», είπε συνεπαρμένη η Λένα.
«Ακριβώς. Το Κλειδί για τις Πύλες», απάντησε ο Άλκης.
«Και αν θυμάμαι καλά, ο Σοφοκλής λέει ότι το σώμα του Οιδίποδα δεν βρέθηκε ποτέ, αλλά αναλήφθηκε στον Ουρανό γιατί υπέφερε στην ζωή του για πράγματα που έκανε χωρίς ο ίδιος να έχει μερίδιο ευθύνης, μιας και δεν ήξερε ότι η Ιοκάστη ήταν μάνα του.»
«Έτσι. Η Πύλη σφραγίστηκε όταν έφυγε ο Οιδίποδας και ο Θησέας, σαν πρώτος βασιλιάς των νέων Αθηνών, κρατούσε το Κλειδί της. Αυτό το Κλειδί χρησιμοποιούμε σήμερα για να σπάσουμε το Πεδίο των Αποστατών και να ελευθερώσουμε πρώτα τους συντρόφους μας που δεν έχουν ιδέα για το ποιοι είναι στ’ αλήθεια και έπειτα τους υπόλοιπους Έλληνες.»
«Για αυτό και έγινε το όλο θέμα με τον λεγόμενο Βωμό των 12 θεών και την κατάχωσή του στο Θησείο;»
«Ναι. Ο Βωμός έπρεπε να καταχωθεί γιατί δεν είναι ακόμη η ώρα του να εμφανισθεί. Αν πρόσεξες την περίοδο που όλοι τότε φώναζαν για την ανάδειξή του, στις προσπάθειες ήταν μπροστάρηδες οι ηγέτες των παρακλαδιών της Μαύρης Αδελφότητας των Αποστατών, που χρησιμοποιούσαν τους αδαείς πιστούς τους για να φωνάζουν, χωρίς στην πραγματικότητα να ξέρουν ότι μάχονταν για τον αφανισμό τους. Για αυτό και εκείνες τις ημέρες είχε έλθει στην Αθήνα ο Άρχοντας του Σκότους για υποτιθέμενες οικονομικές συνομιλίες. Όλοι εκείνοι που πλασάρονται σαν Φωτεινοί Δάσκαλοι έσπευσαν να υποβάλλουν τα σέβη τους και να πάρουν τις επιταγές με τα πενταψήφια νούμερα από το ίδιο του το χέρι.»
«Τέλος πάντων», σηκώθηκε από την καρέκλα της η Λένα. «Με την κουβέντα πέρασε η ώρα και πρέπει να πάμε στην ενημέρωση της ομάδας.»
«Σωστά, ξεχαστήκαμε. Πήγαινε και έρχομαι και εγώ με τις φωτογραφίες από απόψε», είπε ο Άλκης ξεκινώντας να τυπώνει τις φωτογραφίες από την αναγνωριστική του βόλτα στο Αρχηγείο της Τριαρχίας.
… η συνέχεια στο βιβλίο “Το Φιλί της Μέδουσας”.
Διαβάστε επίσης:
1. Ο Κολωνός μέσα στον Χρόνο.
2. Το Φιλί της Μέδουσας.
Ένα μυθιστόρημα «Επιστημονικής Φαντασίας» για τα χρόνια της Κρίσης και την Μαύρη Σκιά που έχει βυθίσει τον πλανήτη Γη στο Σκοτάδι, με τελευταίο προπύργιο Αντίστασης την Κατεχόμενη Ελλάδα των Μνημονίων.
Όταν κλείσετε αυτό το βιβλίο, η Πραγματικότητα γύρω σας δεν θα είναι ποτέ πια η ίδια…
ΕΣΕΙΣ δεν θα είστε ποτέ ξανά οι ίδιοι.
©2004-2024 Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος
Σύμβουλος Επιχειρήσεων – Συγγραφέας
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 13 Οκτωβρίου του 1972. Είναι Σύμβουλος Επιχειρήσεων, Ειδικός Εφαρμογών Πληροφορικής, καθηγητής Ξένων Γλωσσών και Εκπαιδευτής σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς της Γνώσης.
Δείτε εδώ ένα σύντομο βιογραφικό του.
Όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο είναι νομικά κατοχυρωμένα και προστατεύονται από τον Νόμο περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας.
Απαγορεύεται ρητώς η ολική ή μερική αναδημοσίευσή τους, χωρίς να αναφέρεται η Πηγή και το όνομα του συγγραφέα.