Γράφει ο Νίκος Παναγοδημητρόπουλος
Μοναξιά και Μοναχικότητα
Κοινό στοιχείο των περισσότερων αναρτήσεων στα Μέσα Κοινωνική Δικτύωσης (στην πραγματικότητα όμως, Αποξένωσης) είναι το εξής:
Οι “χρήστες” προσπαθώντας να πείσουν ένα τσούρμο αγνώστων τους ανθρώπων, ή μάλλον ένα τσούρμο… bytes Ηλεκτρισμού, στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης πως περνούν καλά…
χάνουν την ευκαιρία που τους δίνεται να περάσουν καλά με τους ανθρώπους που βρίσκονται με ΣΑΡΚΑ και ΟΣΤΑ δίπλα τους.
Ασχολούνται με αυτούς που βλέπουν στην οθόνη τους…
αντί για αυτούς που ΝΙΩΘΟΥΝ στην αγκαλιά τους.
Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα έχουν μάθει να κάνουν πράγματα ΜΕ τον άλλο για συντροφιά και συνήθως μέσα σε μια παρέα…
έρωτας όμως είναι να κάνεις πράγματα ΓΙΑ την/τον σύντροφό σου.
Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα έχουν μάθει να θέλουν έναν/μία σύντροφο στο πλάι τους σαν «αξεσουάρ» για να μπορούν να βγαίνουν με άλλα ζευγάρια…
αλλά και για να τους κρατάει συντροφιά, έτσι ώστε να μην νιώθουν Μοναξιά.
Δεν έχουν μάθει να απολαμβάνουν την δύναμη της Μοναχικότητας…
Πολλές φορές ζευγάρια που είναι μαζί για χρόνια δεν έχουν θέματα να συζητήσουν μεταξύ τους και καθένας με την πάρτη του και για πάρτη του chatάρει με τον «κύκλο» του στο Διαδίκτυο, σχολιάζοντας τις κοινές φωτογραφίες που ανεβάζουν για να πείσουν τους άλλους πως περνάνε καλά.
Αυτό όμως δεν είναι Έρωτας…
είναι απλά Συντροφικότητα.
Αυτό δεν είναι αίσθηση της Ευτυχίας…
αλλά Ψευδαίσθησή Της.
Το να είσαι ερωτευμένος σε κάνει να νιώθεις Μοναδικός, το να έχεις ανάγκη από Συντροφικότητα…
σε κάνει απλώς να θέλεις να ανήκεις κάπου.
Το να μην ανήκεις πουθενά, σημαίνει ότι κανείς δεν σε θεωρεί «δικό του».
Και αυτό είναι το τίμημα της Δύναμης της Αυτάρκειας.
Η Μοναχικότητα…
Η Μοναξιά είναι αδυναμία…
υποδηλώνει Ανάγκη.
Η Μοναχικότητα είναι Δύναμη…
υποδηλώνει Πλήρωση.
Την πρώτη την υφίστασαι και προσπαθείς να απαλλαγείς από αυτήν.
Την δεύτερη την επιλέγεις.
Και απλά την απολαμβάνεις…
Ο φόβος του Ανθρώπου να γίνει ευτυχισμένος εξαιτίας κάποιου άλλου ανθρώπου, οφείλεται στον φόβο της Ανάγκης ενός άλλου ανθρώπου.
Και εκεί ακριβώς βρίσκεται ο λόγος που ο Άνθρωπος φοβάται να αγαπήσει αγνά και άδολα.
Δεν ξέρει μήπως αν αγαπήσει κάποιον άνθρωπο μη εγωιστικά, περισσότερο και από τον εαυτό του…
αν θα βρεθεί κάποιος άνθρωπος να τον αγαπήσει εκείνος, στην θέση του εαυτού του.
Τεράστια η διαφορά μεταξύ Μοναξιάς και Μοναχικότητας.
Αν οι άνθρωποι ήταν όσο μοναχικοί νομίζουν, δεν θα αισθάνονταν τόσο μόνοι…
και, ΚΥΡΙΩΣ, δεν θα συμβιβάζονταν με καταστάσεις και ανθρώπους που τους κρατούν δίπλα τους απλά και μόνο από συνήθεια ή φόβο και, ΚΥΡΙΩΣ, για πάρτη τους.
Η Μοναχικότητα θέλει Δύναμη, η Μοναξιά φέρνει Αδυναμία…
και η μεγαλύτερη Δύναμη βρίσκεται στο να αναγνωρίζεις τις αδυναμίες σου.
Σημαντικότερο από το να βρεις κάποια στιγμή τον άνθρωπο που σου πρέπει, είναι να βρεθείτε την Στιγμή που πρέπει…
Ο Έρωτας και η Τραγικότητα της Ζωής
Όσο ωριμάζει ο άνθρωπος και δεν είναι επιρρεπής στους «κεραυνοβόλους» έρωτες, αυτούς που του «καίνε την γούνα», συνειδητοποιεί τι στα αλήθεια χρειάζεται για να είναι ευτυχισμένος…
έναν άνθρωπο να τον νοιάζεται και να τον αγαπάει, έναν άνθρωπο τον οποίο να νοιάζεται και ν’ αγαπάει, έναν άνθρωπο να τον κάνει να γελάει και έναν άνθρωπο να κάνουν μαζί συγκλονιστικό sex.
Καλό θα ήταν έναν, μόνο, άνθρωπο που να πληροί όλες τις παραπάνω προϋποθέσεις…
και τότε μυείται στην αλήθεια που λέγεται “ο Έρωτας και η Τραγικότητα της Ζωής”.
Έρωτας σημαίνει να απολαμβάνεις την Στιγμή μαζί με αυτήν που αγαπάς μόνον όταν δεν είσαι μαζί της…
με αναμνήσεις από το Παρελθόν και φαντασιώσεις από το Μέλλον…
και στις δύο περιπτώσεις εξωραϊσμένες σύμφωνα με την Εικόνα που υποσυνείδητα θεωρείς Ιδανική.
Σπάνια απολαμβάνεις την Στιγμή στο Παρόν όταν είσαι ΑΛΗΘΙΝΑ ερωτευμένος, αλλά συγχρόνως και μυημένος στην Τραγικότητα της Ζωής…
ο φόβος ότι θα φτάσει η στιγμή που θα αποχωριστείς εκείνη που κάνει την καρδιά σου να σπαρταράει στο άγγιγμά της, σε εμποδίζει από το να απολαύσεις αυτό το φτεροκόπημα της Καρδιάς που σου θυμίζει πως είσαι ΖΩΝΤΑΝΟΣ.
Ευτυχής ο άνθρωπος που γερνά μαζί με τον/την σύντροφό του.
Δυστυχής ο άνθρωπος που γερνά εξαιτίας του/της…
Διαβάστε επίσης:
1. Το Τίμημα της Ύπαρξης… Ιστορίες από το ΜΕΤΡΟ.
2. Έρως, το “κλειδί” του Αύριο.
©2004-2024 Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος
Σύμβουλος Επιχειρήσεων – Συγγραφέας
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 13 Οκτωβρίου του 1972. Είναι Σύμβουλος Επιχειρήσεων, Ειδικός Εφαρμογών Πληροφορικής, καθηγητής Ξένων Γλωσσών και Εκπαιδευτής σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς της Γνώσης.
Δείτε εδώ ένα σύντομο βιογραφικό του.
Όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο είναι νομικά κατοχυρωμένα και προστατεύονται από τον Νόμο περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας.
Απαγορεύεται ρητώς η ολική ή μερική αναδημοσίευσή τους, χωρίς να αναφέρεται η Πηγή και το όνομα του συγγραφέα.